Waar komt het woord "dooien" vandaan?

Het woord ‘dooi’ is afgeleid van het werkwoord ‘dooien’ en betekent tegenwoordig het ‘ophouden met vriezen’. In de Middeleeuwen werd het woord [toen nog ‘doyen’] ook gebruikt in andere betekenissen, namelijk ‘smelten’ en ‘wegkwijnen’

‘Dooien’ is een werkwoord van Germaanse herkomst, en is verwant met het oud-Engelse woord uitgesproken als ‘dinan’ dat ‘vochtig worden’ betekent. Maar ook met het Gotische ‘diwan’, dat staat voor ‘sterven’.

De basisbetekenis van ‘dooien’ is dus een combinatie van ‘vochtig of vloeibaar worden’, ‘sterven’, ‘verdwijnen’, ‘ophouden te bestaan’.
Dit blijkt ook uit de verwantschap met het Latijnse woord ‘tabere’, ‘wegknijnen’.

Verder is ‘dooien’ verwant met ons woord ‘dood’ dat ‘niet meer levend’ en dus ‘niet meer bestaand’ betekent. En ook met het hedendaagse woord ‘verdwijnen’ dat inhoudt ‘ophouden te bestaan’.