Hoe komt het toch, dat soms een woord op het puntje van je tong ligt, maar op dat moment kan je er niet op komen....acuut geheugenverlies?

Spanning... dat is het hoe meer je gespannen bent hoe onintelligenter je bent, zie je dat?

Ik heb dat ook wel eens, maar ik merk dat als ik even de rust neem dat het me dan toch weer te binnen schiet. Het komt volgens mij dat je het dan even druk hebt met van alles en nog wat .Is je hoofd een beetje vol ,en ben je minder helder.Bij vermoeidheid zie ik dat ook wel bij me zelf.

Teveel chemische verbindingen in je hersenen zijn dan gebruikt voor 't onthouden/verwerken van andere zaken. Oftewel, de zaken die je de laatste tijd gedaan/meegemaakt hebt, hadden te weinig link met 't gene wat je probeert je te herinneren.
En hoe ouder je wordt of hoe meer je rookt of drinkt (alcohol), hoe vaker 't zal optreden.

Er zit veel in ons geheugen opgeslagen, maar soms zijn de wegwijzers wat besneeuwd en dan kan je het niet vinden. Na een tijdje kom je van de andere kant en dan zie je het bordje wel en dan vind je het vanzelf.

Het loopt niet soepel. Je kan niet meer uit je woorden komen.

Dit kan twee betekenissen hebben:
1) Je gesprekspartner heeft de overhand en onderdrukt jouw met zijn houding. Hij is waarschijnlijk degene die het meeste het woord voert.

2) Wat je wilt zeggen mag even niet gezegd worden. Die ander zal zelf moeten ervaren en erachter komen wat je hem zou willen vertellen. Je mag niet alles voorzeggen.

Volgens de theorie van een cognitief een van de woorden met functies van hersenen het geluid door elkaar raakt.

Als je nog jong bent: spanning door het opeens te willen.Als je al wat ouder bent: sleet.Soms komt het wat later en soms kan je er gewoon niet meer op komen. Dat is normaal en het is geen begin van Alzheimer, en ja verlies van een tikkeltje geheugen...

Hier is onderzoek naar gedaan, dit wordt het tip of the tongue-fenomeen (TOT) genoemd. De psychologen Brown en McNeill hebben ontdekt dat je bij iemand een TOT-toestand kunt opwekken door hem/haar een woordenboekdefinitie te laten lezen, met de opdracht het bedoelde woord te noemen. In een deel van de gevallen krijgt een proefpersoon dan dat kriebelige gevoel dat zo kenmerkend is voor een TOT. Als de proefpersonen een taal spreken met grammaticaal geslacht, blijkt dat ze in deze TOT-toestand desgevraagd het grammaticale geslacht van het woord kunnen benoemen en dat ze daarbij veel vaker dan het toeval voorspelt goed zitten. Dit wijst erop dat ook de syntactische kenmerken geactiveerd zijn en dat het dus de klanken zijn die er niet uit willen komen. Iets dergelijks zien we bij patiënten met afasie (een aantasting van het vermogen om taal te begrijpen (luisteren, lezen) of te produceren (spreken, schrijven) als gevolg van een focaal hersenletsel), die structureel problemen hebben met het oproepen van woorden (anomie).