Waarom is het 'suikerklontjes' en niet 'suikerblokjes'?

suikerklontjes bestaat uit water en kristalsuiker.
herken je het niet dat iemand suiker in zijn thee wilt en dat doet, met een nat lepeltje er ontstaat dan suikerklontjes je kan het geen suikerblokjes noemen.

maar in de fabriek maken ze eerst een grote klont suiker wat aan elkaar zit. En dan pas maken ze er blokjes van.

Dat hangt vast samen met de manier waarop die ontstaan zijn. Iemand had een potje kristalsuiker en dat was vochtig geworden. De suiker was gaan klonteren. Het was klontjessuiker geworden. Toen ontdekte die persoon dat het eigenlijk wel makkelijk was om met die klontjessuiker z'n warme drank te zoeten. Vervolgens werd dat proces in de fabriek nagedaan, om klontjessuiker te produceren. Er kwamen zodoende suikerklontjes op de markt.

Tegenwoordig is een klontje suiker een compact geperste hoeveelheid kristalsuiker, zo goed als vierkant, dat makkelijk uiteenvalt in een kop koffie of thee. Niet zo lang geleden was een klont suiker veel compacter met een veel langere oplostijd. Soms werd die klont in de mond genomen waarlangs dan de koffie of thee gedronken werd. Soms tref je die kandijsuiker tegenwoordig aan stokjes aan bij wat luxere aangelegenheden zoals high tea's, zowel kleurloos als bruin. De 'losse' klonten kandijsuiker zijn lang niet overal meer te koop.