Waarom schrijven wij niet woorden zoals we het ook uitspreken?

Omdat we woorden niet allemaal op dezelfde manier uitspreken en we onderscheid in woorden willen maken, zonder dat je dat altijd kunt horen. Want hoe zou je 'onderscheid' anders schrijven....

Omdat zo’n zogeheten fonetische spelling helemaal niet logischer en gemakkelijker is. Het eerste artikel moet nog worden geschreven waarin wetenschappelijk wordt aangetoond dat het leren van een fonetische spelling eenvoudiger is dan het leren van een andere die als (onnodig) moeilijk te boek staat.
Het argument dat het handig zou zijn om op zo’n spelling terug te kunnen vallen wanneer je niet weet of vergeten bent hoe je een woord schrijft is onjuist. Dit veronderstelt een uniforme uitspraak binnen onze landsgrenzen. Die is er echter niet: in sommige delen van Nederland spreekt men het meervoud van ‘curiositeit’ uit als ‘kuurioositijtun’; in andere als ‘kuurioozitijdon’. En is het niet heel onlogisch om ‘Ik ga nuu naar sgool toe’ te schrijven? Want we horen toch: ‘I kganuu nasgoo toe’?

Spraak en schrift verschillen heel veel met elkaar en hoe maak je bijvoorbeeld duidelijk wat hier bedoeld wordt;
Drink niet te veel vermouth,
als je vermoed,
dat je nog ver moet.

Spraak is namelijk hoorbaar en willen we dit zichtbaar maken, dan kan dat door middel van schrift. Je kunt echter nooit goed aangeven wat je fonetisch hoort.
Voor al de verschillende klanken is het gewone schrift niet toereikend, het is te onnauwkeurig. De -c- en de -k- kunnen dezelfde klank hebben net als de -x- en de -k-/-s
combinatie. Er zijn ook mensen die een -v- uitspreken als een -f- en indien dit zo geschreven wordt weet een ander niet altijd wat bedoelt wordt.
Indien een Fries bijv. een brief aan jou zou schrijven is dit al moeilijk om te begrijpen, stel dat hij dan ook nog eens zo zou schrijven zoals hij het uitspreekt? Ik denk dat je geen idee zou hebben wat hij bedoelt. Dat geldt voor meerdere dialecten. Daarom hebben we de grammatica, zodat iedereen begrijpt wat er geschreven wodt.