Waarom hebben zoveel woonplaatsen het woord 'burg' achter hun naam?

Laten we beginnen bij het minst omstreden deel van de naam: -burg. Dit is inderdaad hetzelfde woord als
burcht. De -t is hier een typisch Nederlandse toevoeging die in een aantal woorden is opgetreden en in
dialecten vaker voorkomt dan in de standaardtaal (vergelijk Nederlands inkt met Engels ink, en bijvoorbeeld
dialectisch misschient, en langst in de betekenis van 'langs, naast'). Op de betekenis heeft deze
toegevoegde -t geen enkele invloed. Het woord burg komt in veel Germaanse talen voor, ook al in de
vroege middeleeuwen. Het betekende niet alleen 'burcht, versterkte plaats', maar ook 'stad' en 'woonplaats'.
Hoe het zit met de 'bepaalde juridische status' die bij een 'burg' hoorde, is zeker voor de zevende eeuw
onduidelijk. Aangezien vrijwel al onze bronnen voor plaatsnamen in deze vroege periode oorkonden (en dus
juridische documenten) zijn, is enige vorm van 'juridische status' vrijwel altijd inbegrepen. Bovendien is bij
een woonplaats (hoeve, gehucht) altijd eigendom in het geding, en dat is een juridisch begrip. Ook hier
dreigt dus een cirkelredenering. Zolang de archeologie niet anders uitwijst, mogen we dan ook niet uitgaan
van een Merovingische versterking in of bij Tilburg. De plaatsnaam kan daarvoor niet als bewijs worden
ingezet. Tilburg is een 'til-(woon)plaats'.