De letter "u" wordt in bijna alle talen uitgesproken als "oe". Waarom is het Nederlands een buitenbeentje?

Het Nederlands is geen buitenbeentje.
Het Nederlands is gewoon een eigen taal.

En iedere taal kent zijn eigenaardigheden.
Daarom is het een eigen taal.

Er zijn in het Nederlands vijf gedekte klinkers: de /a/ van bal, de /e/ van bel, de /i/ van bil, de /o/ van bol en de /u/ van bul.

Andere talen kennen ook de u.
Een voorbeeld:
Het Franse woord parfum.
Weliswaar is daar de u een neusklank /ũ/.
Maar het is geen oe!

nederlanders zijn volgens mij de enige op de hele wereld die alle klanken kunnen uitspreken dit is ook de reden dat we heel goed andere talen kunnen spreken. deze u kunnen thaise niet uitspreken omdat ze het simpelweg gewoon niet kunnen ze hebben dit zo aangeleerd en dit zal niet veranderen (misschien na heel veel oefening)

Ik begrijp wat de vraagsteller bedoelt. Kijkend naar het fonetische alfabet:

de uit boek, schrijf je fonetisch als [u]
de uit kruk, schrijf je fonetisch als [Y]
de uit analyse, schrijf je fonetisch als [i:]
de uit reus, schrijf je fonetisch als [als knäckebOd-o met streepje]

Het Duitse 'normale' alfabet sluit misschien wel iets meer aan bij het fonetische schrift dan het Nederlandse 'normale' alfabet, wat deze klinkers betreft.


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Het probleem bij deze vraag is, dat het verkeerd om gevraagd is.

Wij spreken de [u] ook als [u] uit!!

Nederland: boek (fonetisch: [u])
Engeland: book (fonetisch: [u])
Duitsland: Buch (fonetisch: [u]

Waarin het Nederlands van het Engels, Duits, Roemeens, Portugees, Spaans, enz. afwijkt, is, dat men

voor [u] een ander schriftteken heeft. De 'u' voor de klank [u] is het gebruikelijkst.


-------------------------------------------------------------------

De 'oe' voor deze klank nemen, zoals in het Nederlands, is wel iets bijzonders.

Waarom dit zo is? Dat kan ik niet met stelligheid zeggen. Ik vermoed, dat dit uit de schrijfwijze van het Middelnederlands komt. Er was weinig eenheid in de spelling, weinig regels, veel fonetisch.

De 'u' was bijvoorbeeld nog de 'v' in ons huidige alfabet. (dit zie je nog in ons volkslied. Toen dat ontstond, heette Wilhelmus van Nassouwe nog Willem van Nassov).

De klank die we nu met weergeven, de [ø], werd in het Middelnederlands op verschillende manieren geschreven: als , , maar ook als . Daarnaast kan in het Middelnederlands ook dezelfde klank aanduiden als in het modern Nederlands, namelijk [y].


Nu geven wij met maar 1 klank weer, de fonetische [u]. In het Middelnederlands stond voor verschillende klanken: een [ø] ook nog een [u] maar ook een [o]-klank.

Ik denk, dat ze ooit een keuze hebben gemaakt, om de spelling tot een logische eenheid te maken. Daarbij heeft men zich niet geörienteerd aan de buurlanden, maar gewoon een keuze gemaakt uit de tot dan toe gebruikte letters/lettercombinaties.