Als je zegt dat je sprakeloos bent, spreek je jezelf dan tegen?

Uhm, omdat het een uitdrukking is. Als je zegt 'Ik lach me dood' val je ook niet letterlijk dood.

Toegevoegd na 12 minuten:
Maar ja, letterlijk gezien spreek je jezelf tegen.

ja, je spreekt jezelf dan tegen. Blijkbaar kun je dan toch nog wel spreken.

Ze ratelen wel, maar het heeft niet echt inhoud.
Het gaat in ieder geval niet echt de diepte in...

Omdat ze verder geen inhoud weten te geven aan hun woordenbrei...het blijft steken bij een paar krijsjes die iets van verbazing weg hebben. Dus ja, in die zijn ze sprakeloos.

Ze weten niet anders te zeggen dan dat ze niet weten wat anders te zeggen, dat noemen ze dan sprakeloos maar dat is het natuurlijk niet...

Ik ben er ondersteboven van, zeggen ze dan... Ook niet geloven hoor...

In letterlijke zin: ja. In spreekwoordelijke in zeg je dat je niets anders kunt uitkramen dan dat je sprakeloos bent. En dat is dus exact wat jij beschrijft.

Sprakeloos wijst op een tijdelijk onvermogen, hetzij door ziekte, hetzij door hevige gemoedsaandoening. Hij stond sprakeloos van schrik.

Ja, dan spreek je jezelf tegen. Want als je echt sprakeloos bent kun je even niets meer zeggen. Je kunt het wel over iemand anders zeggen: Hij was echt sprakeloos..... omdat je dan kunt waarnemen dat hij niets meer wist te zeggen.

Het heeft te maken dat je op dat moment echt even niet weet wat je moet zeggen, De emoties van binnen zijn groter dan wat je op dat moment kan uitstpreken. Als je aan die persoon op dat moment gaat vragen om het wel uit te spreken gaan ze 99% zeker in huilen uitbarsten Dat willen ze met de uitstpraak, sprakenloos, voorkomen.
Dit was theorie 1
Nu theorie2: Je hebt ook mensen die dat gebruiken om iets wat vreselijk is te verbloemen. Ze willen met de uitspraak "sprakeloos"zeggen, vraag me er niet meer over want ik vind het helemaal niks.
Als je een beetje mensenkennis hebt, prik je daar wel doorheen.

Je kunt het niet onder woorden brengen, je bent echt sprakeloos!!!!!

Met de uitspraak: 'Ik ben sprakeloos...' zeg je lettelijk dat je niet spreekt of niet kunt spreken, terwijl je dat toch blijkt te doen. Dit lijkt tegenstrijdig en letterlijk is het ook zo. De spreekster wil er echter mee laten blijken dat zij zo onder de indruk (geëmotioneerd) is door dit specifieke onderwerp, dat ze daar op dit moment niets zinnigs over kan zeggen. In feite gaat het hier om een stukje metacommunmicatie (communicatie over de communicatie).

Het komt overigens wel vaker voor dat mensen aankondigen niet te zullen spreken, terwijl ze dat wel doen. Als iemand bijvoorbeeld gevraagd wordt of hij denkt dat zijn collega of vriend liegt, kan hij zeggen: 'nou, ik zeg maar niets!' En in feite is zo'n uitspraak veelzeggend. Door niets te zeggen beaamt hij in feite dat hij ook denkt dat de ander liegt, maar zich daar (ter wille van de relatie) niet over wil uitspreken.

Een andere bekende variant is de uitspraak: 'Ik beroep mij op mijn zwijgrecht'.

als ze inhoudelijk niet verder komt dan die woorden klopt t wel.

je kunt niet meer woorden bedenken ,als alleen maar te zeggen :" Ik ben sprakenloos",de reactie heeft te maken met vebaasd zijn ,geschrokken,of dicht geklapt zijn.Het is het zelfde als woorden schieten te kort... maar wel leuk opgemerkt ,het is tegenstrijdig .