Waren er spellingsregels voor wanneer je op het eind van een woord sch moest schrijven?

In 't oudere Nederlands werden woorden als vis, bos, vlees uitgesproken met een ch op 't eind. De combinatie sch was 't eindresultaat van een evolutie in de Germaanse taalfamilie die begon met sk. In 't Engels en 't Duits is de klankcombinatie nog steeds aanwezig als sj: fish en Fisch. In 't Middelnederlands werd de klankcombinatie uitgesproken als sch en ook zo geschreven: visch, bosch, vleesch. Ook bijvoeglijke naamwoorden eindigden op -sch: Nederlandsch, wederzijdsch.

Later verdween de ch-klank in de ABN-uitspraak, wat minister Marchant in 1934 deed besluiten die ch in de spellingwet te schrappen. Al was 't ook toen moeilijk om consequent te zijn. De ch bleef namelijk geschreven in 't achtervoegsel isch: Arabisch, fantastisch, terwijl er al eerder gepleit was voor Arabies en fantasties.