Vanwaar "geven en nemen"?

Je geeft en de ander moet het dan nemen. (anders valt het op de grond).

En... Jij moet het nemen als de ander het je geeft.

Logischer vind ik: nemen en genomen worden.

Het is zoals gdanonym zegt geven en (aan)nemen. En weer teruggeven waarbij het (aan)genomen wordt.

Bij geven en ontvangen lijkt het alleen maar uit èèn richting te komen. Maar stel je voor dat jij iemand graag iets wilt geven om wat voor reden dan ook. En diegene neemt het niet van jou aan... dan sta je daar mooi met jouw 'kadootje'.

Dus nemen is net zo belangrijk als geven, want wanneer iemand iets in oprechtheid van jou aanneemt, dan is diegene zich er (meestal) ook van bewust waaròm je dat doet en neemt dat als blijk van 'tegenwaardering' (dat je eraan gedacht hebt) van je aan.

Ik weet niet of ik het goed verwoordt maar het is in dit geval een persoonlijke interactie.

"Ik geef je dit."
"Ik neem het aan, dank je dat je er aan gedacht hebt."

Meestal komt er dan een rits van antwoorden achteraan: "Maar het had niet gehoeven", "Ah joh! Geen dank, graag gedaan!"

Feit is dat de ontvanger het in dankbaarheid (aan)neemt en er een goed gevoel bij krijgt omdat de ander er toch aan gedacht heeft, en hij/zij er toch goed aan heeft gedaan.

Ik denk dat het helemaal niet is wat de meeste mensen noemen: in onderhandelingen moet je GEVEN EN NEMEN, je kunt niet alleen maar positive zaken willen binnenhalen je zult ook concessie moeten doen. Zodra niet wordt gegeven en genomen stopt polderen.