Waarom heet een straatklinker een klinker?

Een klinker is een bak- of betonsteen die wordt gebruikt bij de bestrating. Vandaar de naam straatklinker.

Toegevoegd na 1 minuut:
In de etymoloie zijn er verschillende verklaringen voor de oorsprong van het woord:

"Mnl. misschien al in de toenaam van Arnout clinckart [1240; VMNW], die dan wellicht stratenmaker was; vnnl. klinckaerd ‘harde, geperste baksteen’ [1599; Kil.], klinckert [1609; WNT]; nnl. klinker [1744; WNT].
Afleiding van → klinken 1 ‘geluid geven, luiden’ met het achtervoegsel → -aard, respectievelijk -er (zie → -aar), zo genoemd naar het helder klinkende geluid dat te horen is als men op de steen klopt. Naar analogie van andere voorwerpsnamen op -er veranderde men het achtervoegsel -aard in -er.
Er zijn geen zekere attestaties van dit woord in het Middelnederlands. Er bestond wel een muntnaam clinkaert ‘klinkaard, gouden munt die in de tweede helft van de 14e en de eerste helft van de 15e eeuw in Brabant en omstreken werd geslagen’. Dit woord is op dezelfde wijze afgeleid van klinken als de naam voor de straatsteen."

Toegevoegd na 3 minuten:
Het meest logisch is een verband met het geluid dat twee klinkers maken als je ze tegen elkaar slaat of er op tikt.

De naam klinker slaat van oudsher op bakstenen, die als men er tegen aan tikt "helder klinken".

Klinker komt van het woord "(in)klinken" in de betekenis samenpersen, vaster en dichter maken. Een klinker wordt gemaakt van samengeperste klei.

Toegevoegd na 1 dag:
Het heeft dus niets te maken met het woord "klinken" in de betekenis van het maken van een geluid. Dat woord is slechts een homoniem (net zoals een schop tegen je gat niks te maken heeft met die schop waarmee je een gat graaft).