Waar komt het gebruik van hun als onderwerp vandaan?

Zinnen als Hun hebben dat gedaan worden in Nederland wel veel gebruikt, maar zijn geen standaardtaal. Standaardtaal is Zij hebben dat gedaan. Hun is in de standaardtaal een niet-onderwerpsvorm van het persoonlijk voornaamwoord en wordt gebruikt als indirect object (bijvoorbeeld Ik geef hun een boek).

Het persoonlijk voornaamwoord voor de derde persoon meervoud heeft in de standaardtaal de volgende vormen: zij (onderwerpsvorm), hen/hun (niet-onderwerpsvorm), haar (vrouwelijke niet-onderwerpsvorm, archaïsch) en ze (gereduceerde onderwerps- en niet-onderwerpsvorm). Als onderwerp kunnen dus alleen de vormen zij en ze worden gebruikt; in beklemtoonde positie alleen zij.

In de praktijk komt in Nederland, in beklemtoonde positie, dikwijls hun voor in plaats van zij. Dit gebruik wordt door velen beschouwd als onverzorgd en plat, en verdient dan ook geen navolging, ook niet in informele spreektaal.

Je gaat ergens vanuit terwijl dit niet zo hoeft te zijn vind ik. Natuurlijk klinkt zij mooier dan hun en bovendien maak je minder snel fouten met hun en hen. Maar hun en zij is niet gelijk. Dat heb ik van hun gekregen kun je niet veranderen dat heb ik van zij gekregen. Of "We hebben het hun verteld" dus er zit wel degelijk verschil in hun en zij en is dus geen plaatsvervangend woord of gebruik.

Het verkeerde gebruik van "hun" is vermoedelijk ontstaan doordat "zij" ook voor vrouwelijk enkelvoud wordt gebruikt. Veel taalgebruikers vinden "hun" als onderwerp daarom duidelijker, al is het geen correct Nederlands.

En als een paar bekende voetballers op tv het steeds gebruiken, is het hek natuurlijk van de dam...

Hun wordt in de spreektaal (alleen in Nederland, want in Vlaanderen komt deze variant niet voor) ook wel gebruikt als onderwerpsvorm in plaats van zij, ze of die (derde persoon meervoud). Dit geldt als substandaard en wordt over het algemeen als incorrect beschouwd.
In 1911 werd deze vorm voor het eerst opgetekend. De herkomst ervan is niet zeker. Mogelijk is het afkomstig van dialectsprekers die in hun dialect 'hullie' gebruikten. Toen ze het bezittelijk voornaamwoord hun uit de standaardtaal overnamen, gingen ze dat ook als onderwerp gebruiken.
Het gebruik heeft zich na de tweede wereldoorlog over Nederland verspreid, en sinds de jaren tachtig hoor je het steeds vaker. Hun is inmiddels gemeengoed in de Zuid-Hollandse stadsdialecten.