Waarom zijn de ingrediëntnamen van producten zoals Shampoo en tandpasta niet in normaal Nederlands?

Dat het voor deskundigen en artsen over de hele wereld te lezen is, voorop de fles/tube staat de informatie voor de gebruiker en als je ergens allergisch voor bent, is het slim die stoffen ook in andere talen op papier te hebben, dan hoef je dat niet steeds op te zoeken.

Zodat de kopers juist het idee krijgen dat het hele bijzondere ingredienten in verwerkt zijn en het daarom wel goed spul moet zijn. Daarnaast kun je sommige ingredienten in het Nederlands vertalen, maar komt het niet erg aantrekkelijk uit de verf, waardoor het juist afschrikt, zoals additieven gemaakt van dierlijke vetten.

Omdat veel van die ingrediënten helemaal niet echt een Nederlandse naam hebben (normaliter gebruiken we die spullen, veelal chemicaliën, niet) EN omdat met het gebruik van de Latijnse naam er op geen enkele manier en in geen enkele taal misverstand over kan ontstaan.
Juist voor allergieën en dergelijke is het heel belangrijk dat je de precieze juiste naam van stoffen hebt om te weten of je er wel of niet gebruik van mag maken.

Dingen als propyleenglycol, sodiumlaurethsulfaat , sodiumchloride, methylchloroisothiazoline en dergelijke scheikundige verbindingen zijn nu eenmaal geen 'alledaagse' ingrediënten, en als ze een naam van twee lettergrepen zouden hebben, zou je OOK moeten opzoeken wat precies de eigenschappen van die stoffen zijn en wat ze nou eigenlijk doen. Goed op de hoogte zijn van scheikundige termen maakt het lezen wellicht iets makkelijker, maar dan nog is het op geen enkele manier te vergelijken met 'je de smaak kunnen voorstellen als je het recept leest'. Wel kun je op een gegeven moment zien of het een shampoo, een schoonmaakmiddel of een bestrijdingsmiddel betreft, maar onduidelijk blijft het.

(Overigens zijn het vaak wel degelijk 'Nederlandse' woorden (in andere talen zijn achtervoegsels en omschrijvingen soms net weer effe anders), alleen geen woorden die we dagelijks gebruiken. Denk bijvoorbeeld aan sodiumlaurethsulfaat (nl), sodium laureth sulfate(engels) of lauret sulfatio de sodio (spaans) etc. )

omdat er geen wetgeving voor is, in tegenstelling tot bv. de meeste voedingswaren

Toegevoegd na 2 minuten:
ook komen deze produkten vaak uit allerlei uithoeken van de wereld, misschien niet met het idee om het op de nederlandse markt te brengen

Wat al gezegd Latijnse namen kunnen altijd begrepen worden door mensen over de hele wereld .maar dan ook vaak een hele hoop onzin stoffen die niet eens bestaan ,of geen aan toonbare werking hebben ,zeker rimpel crèmes zijn meester in verzinnen van namen en stoffen die niet bestaan .die staan er het grootst op ,en worden de mooiste eigen schappen aan toegedicht .

Veel namen zouden eenvoudig is een Nederlandse versie gegeven kunnen worden. Bijvoorbeeld sodiumchloride kun je natriumchloride noemen, zonder dat het schaadt. Om nog duidelijker te zijn noem je het keukenzout.
En daarmee maak je het opzoeken van die stoffen om te zien wat hun werkzaamheid is, vaak nog iets eenvoudiger.
Het verdient dus de aanbeveling om het te doen.