Waarom heet brak water zo?

Opgezocht in de "dikke Van Dale":
etymologie onbekend; mogelijk ~ breken

Dus daar is geen antwoord op te geven, misschien heeft het met breken te maken.

Leuke vraag!
Vermoedelijk is het woord Brak afgeleid van het Oudhollands "bher" wat "snijden" betekend. Dit zou dan duiden op de scherpe, onaangename smaak.

(Met lekenverstand zou ik zeggen, als bher snijden betekend, waarom slaat dit dan niet op het snijdpunt van zoet en zout water, dé definitie van brak water...)

Ook wordt het woord Brijn (of Brine) als mogelijke herkomst genoemd. "Brijn" betekend zoiets als: alles wat tot de zee behoord. Brijn zou weer afgeleid zijn van het Engelse "Brine" wat op zeewater/ de branding/ pekel slaat.

Brak:
Spelling (deels) uit 1864:
[bijvoegelijk naamwoord] (-ker, -st), zout, zilt; bedorven; - water.

Brak is minder zout dan zeewater, maar zout genoeg om bedorven en smerig te smaken.

In de tijd dat water niet zuiver uit de kraan kwam,
was dat nogal belangrijk.

Dat brak water zoet en zout was wist ik niet.

Brak, gebroken, kapot, niet goed.
Als je je brak voelt, voel je je niet lekker.

Brak water betekent volgens mij gewoon dat het water niet goed meer is.

Erg beschimmeld water zou bijv. zoet en zout kunnen smaken en dus niet echt lekker.

Waarschijnlijk heet het brakwater naar zijn onaangename smaak en dan kan men het woord terugvoeren op bhrogos, een afleiding van bher ‘snijden’ , evenals brijn.

Een andere afleiding leidt het woord terug op mr-ogh-no, dat een afleiding zou zijn van meer.

Men kan ook uitgaan van breken; dan dus gebroken, d.i. half zout, half zoet water’.

Indeling water op grond van het zoutgehalte in delen per duizend.

Zoet water/ Brak water/ Zilt water/ Pekel
< 0,5 0,5 - 35 35 - 50 > 50

Het Engels kent het woord 'brackish', wat 'slightly salty' betekent. Enigszins zout. Ziltig, dus.
Etymologisch voert dat terug op - juist, ja - het Midden-Nederlandse woord 'brac'.
Dus van mij ook geen antwoord op je vraag, maar wel leuk om te weten :-)