Waarom zijn er uitzonderingen in een taal?

Ik neem aan dat taal zich altijd beweegt. Dus mensen gaan dingen op een andere manier uitspreken en gebruiken. Zie bv liggen en leggen in het westen van het land;

Als je je taal niet op papier vast hebt staan volgens regels, dan verandert de taal continue, waardoor een groot deel van de taal uit uitzonderingen zal blijven bestaan. De laatste decennia is er getracht alles vast te leggen in regels, maar door de slechte heelmeesters die allen in grote lijnen werkten, en niet gewoon alle uitzonderingen weg gegooid hebben.

Taal ontstaat niet uit grammatica. Taal ontstaat door de mensen die het spreken. De grammatica is denk ik een later toegevoegde, vaak kloppende, beschrijving. Waar deze beschrijving niet kloppend is wordt gesproken van een uitzondering.

als je denkt dat het hebben van alleen sterke of zwakke werkwoorden de taal gemakkelijker maakt kom je in de problemen met het vervoegen daarvan,hoe wil je bijvoorbeeld de verleden tijd van worden maken ?
De Nedelandse taal is samengesteld uit dialecten of streektalenen buitenlandse talen waarmee mensen al eeuwen communiceren met elkaar,en de taal verandert mee met de gebruikers,om het begrijpelijk voor alle inwoners te maken is er op zeker moment een regelgeving afgesproken waaraan de taal officieel moet voldoen. hiermee is het abn ontstaan.wat niet wil zeggen dat dialecten geen bestaansrecht meer hebben,of dat de regels altijd zo zullen blijven.

Ik durf er geen hypothese van te maken, maar het lijkt er op of juist de meest gebruikte woorden het meest afwijkend vervoegd worden.
Een vorm van spreekerosie zou je dat kunnen noemen.
Het werkwoord 'zijn' lijkt me het meest gebruikt en kijk eens hoe het vervormt. Nieuwe werkwoorden, zoals stofzuigen en zweefvliegen bijvoorbeeld, zijn nooit sterke werkwoorden.
Bovenstaande verhandeling is geen wetenschap, hoor, maar mijn gedachten hierover!