Waarom gebruiken we het woord 'sprekend' in : zij lijkt sprekend op haar moeder.

Sprekend betekent in die zin helemaal(precies)

Tot de verbeelding spreken. Iets zeggen wat je duidelijk voor je kan zien in gedachten.
Ik denk dat het daar een afgeleide van is.

Er wordt mee bedoeld dat er zoveel gelijkenis is tussen de moeder en de dochter, dat ze elkaars evenbeeld lijken. Spreken wordt hier niet gebruikt in de betekenis van pratend, maar als "frappant", "treffend".

Goeie vraag.
De betekenis is duidelijk maar waar komt het vandaan?

Een sprekend voorbeeld, het spreekt tot de verbeelding, 'dat beeld spreekt me aan'.

Steven Pinker beschrijft in zijn boek 'De stof van het denken' dat we vaak woorden uit een bepaald bereik (muziek, ruimte, lichamelijkheid) gebruiken voor een ander bereik. Zo gebruiken we woorden voor ruimte als we spreken over tijd. In een periode, door de tijd heen, op een tijdstip. De taal heeft niet voor alle verschijnselen aparte oplossingen.

Ik denk dat dit hier ook het geval is. In de taal gebruiken we begrippen uit het verbale voor iets dat visueel is.

(ik weet niet zeker of dit een helder antwoord is; graag commentaar)