Waar komt het gebruik vandaan om over jezelf in 2e persoon enkelvoud te spreken in bijv. interviews?
Tegenwoordig valt het mij steeds vaker op dat mensen in interviews over zichzelf praten in 2e persoon enkelvoud, en dan dus "je" zeggen.
Als er een uitleg gegeven wordt is dat logisch: "Eerst moet je de spijker in het hout doen, dan moet je de hamer pakken".
Maar ook in interviews met sporters of mensen aan tafel bij een programma zoals DWDD begint dit steeds meer gebruik te worden.
Zo zag ik bijvoorbeeld afgelopen weekend een kort interview met Ireen Wüst over haar gewonnen race. Zij had het over haar voorbereiding en haar manier van schaatsen in 2e persoon enkelvoud.
In radiogesprekken hoor je het ook vaak. Hoe meer ik erop let hoe vaker het lijkt voor te komen, en af en toe stoort het mij omdat het niet klopt, en afstand lijkt te scheppen tussen het antwoord/onderwerp en de persoon waar het over gaat.
Dus ik vraag me af waarom dit steeds vaker voorkomt?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.