Waarom zeggen veel kinderen "me" fiets in plaats van "mijn"?

En op GV een taalgebrek.

Waarschijnlijk een combinatie van alledrie de mogelijkheden. Net als "is" i.p.v. "eens", en "hun" i.p.v. "zij".

Ik woon in een plaats waar ze een soort accent hebben, heel irritant want mijn ouders willen wel dat ik ABN blijf spreken.
Er zijn verschillende reden hiervoor:

- kleine kinderen doen het omdat ze niet beter weten
- chattaal kan maar hoeft niet
- en omdat in sommige plaatsen een accent word gesproken en als je dan bij iemand komt waar dat zo is neem je dat onbewust over

Ik denk dat het ook veel onwetendheid is. Zoiets begint onschuldig, maar wordt door jongeren doorgegeven en volgens mij denken veel mensen dat het goede schrijftaal is. Als ik wel eens sollicitatiebrieven lees waarin ze het hebben over 'me ervaring' dan vind ik t toch wel triest. 'me' in de ban!!!

Dat zijn kinderen uit de randstad.

misschien msn-taal?
Je hoort het veel, inderdaad.
Gemak, denk ik.

Spreektaal is heel anders dan schrijftaal. Zolang je maar mijn schrijft, is het prima.
Als iets niet zo goed is, en ik praat snel, zeg ik: da's nie su goe. Maar dat schrijf ik natuurlijk niet. Dus met het zeggen van 'me' is niets/niks mis (niks is ook spreektaal!), zolang je maar wel weet hoe je iets moet schrijven.
Luister voor de grap eens naar iemand die een plat Engels accent heeft en ongeveer zegt: 'wha ah ya do-i hi' (what are you doing here).

Toegevoegd na 1 minuut:
Overigens zijn het niet alleen kinderen die dat zeggen.
Taal beweegt, luister maar naar het verschil tussen Polygoon Journaal en het huidige Journaal.

Ik ben docent nl en ik denk dat het is ontstaan door chattaal, maar ondertussen weren veel leerlingen ook echt niet meer hoe het wel moet. Als ik dan vraag of ze 'me boek' willen verbeteren, dan maken ze er 'mij boek' van. En dat zijn dan HBO'ers, echt treurig.

dat is spreektaal