Waarom zeggen mensen in het engels 'tooth fairy' en niet 'teeth fairy'?

De meervoudsregels van Amadea lijken me er weinig mee van doen te hebben. RuggeNgraat en panneNkoek zijn onlangs ontstaan uit een spellingswijziging, iedereen begrijpt dat het om een pan en een rug ‘in het algemeen’ gaat. Volgens mij is het dus veel meer een kwestie van hoe je tegen zo’n samengesteld woord aan kijkt. Algemeen-theoretisch of concreet. En iedere taal maakt daar zijn eigen keuze in. En de engelsen zijn wat dat betreft erg theoretisch aangelegd, blijkbaar. Ze hebben het bv. ook over een ‘headcount’, terwijl juist dat ‘-count’ zou suggereren dat je het absoluut over een concreet aantal hebt, een onmiskenbaar meervoud. Een dergelijke samenstelling waarvan het eerste deel meervoud is vind je in het engels veel minder dan in het nederlands, ook al ligt het voor de hand. Cowshed, dishwasher. Zelfs als het twee woorden zijn. Coin collection, egg basket. Alles ‘in het algemeen’.
Dezelfde afstand van het concrete vind je ook terug in de neiging van Engelsen om woorden als ‘rather’, ‘quite’ en ‘somewhat’ te gebruiken. En hun over- en understatements.
‘s Lands wijs...