Hoe schrijf je een goed nawoord?

Door informatie te vermelden die tijdens het schrijven naar voren kwam en heeft geleid tot een (veranderde) opvatting over de hoofdvraag.

Heel prikkelend zou ik zegge (en schrijve). Ga op zoek naar een uitsmijter, die een goed en leuk vervolg is op het voorafgaande. Een nawoord moet vooral niet saai zijn!

Je eigen bevindingen over het onderwerp in het kort vermelden. Hoe was het, is er iets bijzonders dat als eerste in je opkomt. Je kan ook een advies geven als er nog meer is door een korte verwijzing. Of waarom je tot daar bent gegaan.
Alles is wel afhankelijk van het onderwerp en de doelgroep voor wie het is bestemd. Zelfs dat zou je kunnen vermelden.

Een nawoord is in principe toch meer gericht op de rest van je aanhang bij de totstandkoming een veer in hun reet steken.

Als het een boek betreft dan zou ik de tijdslijnen wat abstracter maken, meer uitgezoomd en rustig kabbelend tot een conclusie komen die wellicht smaakt naar meer.

Het beste nawoord is altijd: Amen...

Amen betekent "ik heb gesproken"... of " Aldus"





Moderator: Wordt dit ook weer gewist, of mag het nu wel blijven staan?

Dat hangt er heel erg vanaf of het boek dat je voor ogen hebt een non-fictieve verhandeling is of een roman.
In de eerste verwacht ik van het nawoord een korte samenvatting en conclusie, en wellicht een bedankje voor alle mensen die hebben meegeholpen en een mening of verslagje over het geheel van de schrijver, bijvoorbeeld.

In een roman verwacht ik nog een klein hoofdstukje dat, als ik het boek al uit heb en het verhaal helaas is afgelopen, me nog even verteld hoe het jaren later is, hoe het in een notedop verder ging of hoe de situatie is nu alle problemen al langere tijd geleden zijn opgelost.
Totaal verschillende nawoorden dus.

"Overigens ben ik van mening dat Carthago vernietigd moet worden"