Waar komt het gezegde " in lichter laaie "vandaan?
Geef jouw antwoord
Het beste antwoord
Lichte(r)laaie bestaat uit het bijvoeglijk naamwoord licht ('helder') met de oude naamvalsuitgang -e(r), en het zelfstandig naamwoord laai ('vlam'), dat tegenwoordig niet meer gebruikt wordt. In lichterlaaie betekent dus letterlijk 'met heldere/volle vlam'. Omdat we het woord laai niet meer kennen, is de letterlijke betekenis van lichterlaaie niet meer duidelijk. Dat leidt weleens tot de (wel) foutieve schrijfwijze in lichte laaie.
Overigens mag het woord laai dan niet meer bekend zijn, twee afleidingen ervan zijn nog springlevend: het bijvoeglijk naamwoord laaiend (zoals in 'Hij reageerde laaiend enthousiast') en het werkwoord oplaaien, zoals in 'Het geweld is weer opgelaaid.'
Overigens mag het woord laai dan niet meer bekend zijn, twee afleidingen ervan zijn nog springlevend: het bijvoeglijk naamwoord laaiend (zoals in 'Hij reageerde laaiend enthousiast') en het werkwoord oplaaien, zoals in 'Het geweld is weer opgelaaid.'
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Andere antwoorden (1)
zelden wordt, daar velen de bet. van laaie niet kennen, de uitdrukking lichter laaie vlam gehoord, in welke vlam natuurlijk overtollig is. In: Het kind stond lichterlaai in brand is lichterlaai, ontstaan uit ter lichterlaai, een bijwoord geworden. Lichterlaai komt enkele malen als bijv. n. voor: lichterlaaie min. In sommige streken hoort men het werkwoord laaien in de beteekenis van vlammen: Hij laaide van kwaadheid, d.i.: Hij zag rood, vlamde van kwaadheid. Zoo ook: Hij was laaiend of laaiende kwaad.
Laai, b.n. 't Zijn kolken louter licht, waaruit een laaie brand van vlammend purper stijgt en borlend diamant.
Laai, b.n. 't Zijn kolken louter licht, waaruit een laaie brand van vlammend purper stijgt en borlend diamant.
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Deel jouw antwoord