is dit een traditioneel of modern gedicht? en hoe weet je dat
TE WATER, TE WATER!
Het asfalt van de autoweg
is een rivier die wij bevaren
op weg naar huis, Utrecht voorbij.
-Zo gaat dat dus, zo gaat het:
dat zij praten en lachen, mijn
kinderen, het licht van de
avondzon geel en warm is;
bijna thuis zijn wij, tussen
de groene weiden bij Breukelen.
Wat verder aan de Vecht zie ik
twee brandweerauto’s staan.
mannen in duikerspakken lopen
traag, ernstig langs de kant:
-zo gaat dat dus, zo gaat
iemand te water, wordt te laat
gezocht, net voor het eten nog.
Jongens op fietsen komen aan,
vergeten haast en honger voor een uur.
-Zo gaat dat dus, zonder geluid
heeft zich de stroom gesloten, wordt
men onbereikbaar voor de prinsen
van het water en het vuur.
straks gaan wij huiswaarts, allen:
jongens, duikers en de warme
auto met mijn klein gezin.
-Zo gaat dat dus, zo krijg ik dit
te zien, de onbegrepen tekens. Zwijgend.
Als ik mij een kwartslag
draai - vuurspuwend hangt de zon
boven Abcoude te gebaren, in
wilde lucht - is alles nooit geweest;
-zo gaat dat dus, zo gaat het.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.