Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Welke vorm van personificatie is dit?

Uit het gedicht 'De Wandelaar' van Martinus Nijhoff:

'Mijn eenzaam leven wandelt in de straten'

Ik heb het gevoel dat er hier sprake is van personificatie.
Echter weet ik niet of het concretisering is of vitalisering, aangezien vitalisering concreet->levend is.
Ik denk namelijk dat 'het leven' abstract is.
Of is dat niet zo?

Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
in: Poëzie

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Mijn eenzaam leven wandelt in de straten. Dit is een Metonymia
Het is het omgekeerde van de personificatie. " ik wandel door de straten" is minder krachtig dan " mijn eenzaam leven wandelt door de straten"
De boodschap: terwijl ik door de straten wandel, realiseer ik me dat ik een eenzaam leven lijdt.

Net als bij de metafoor wordt bij de metonymia wel het beeld maar niet het bedoelde genoemd. Groot verschil is, dat er géén overeenkomst is tussen het beeld en het bedoelde. Er is wel een zekere relatie.
- totem pro parte
Er wordt een geheel genoemd, terwijl slechts een deel bedoeld wordt: ik loop.

Toegevoegd na 24 minuten:
Opvallend veel metonymen vindt men bij Nijhoff. Zijn eerste bundel, De wandelaar, opent ermee (in het gelijknamige gedicht): ‘Mijn eenzaam leven wandelt in de straten’. De regel is zelfs dubbel metonymisch, want:
1. Niet het leven wandelt maar de ik
2. Niet het leven is eenzaam maar de ik.
Beide notities (eenzaam en leven) zijn a.h.w. van de ik afgeschoven, afgesplitst, en leiden een eigen leven. Kijken we naar de context van hetzelfde gedicht De wandelaar, dan zien we dat de ik in zijn handelingen de werkelijkheid desintegreert. Dit blijkt bijvoorbeeld uit strofe 3, vs.2, van hetzelfde gedicht: ‘Teeken ik 's nachts den glimlach van een vrouw’. In dit laatste geval geeft de hendiadys aan de gespletenheid een extra accent.

Toegevoegd na 25 minuten:
Bovenstaande toevoeging is een Citaat uit tijdschrift der Neerlandistiek.
(Lees meer...)
9 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Kunt u mij dan ook uitleggen waarom het geen personificatie zou zijn?
Want het abstracte 'leven' wordt hier toch concreet gemaakt?
Erna55
9 jaar geleden
Dit is ook een lastig geval. Ik snap je redenering.
Als voorbeelden van personificatie :
Het gevaar loerde op elke straathoek.
De bomen fluisteren zachtjes haar naam.
Het papier is geduldig.
De naar regen smachtende bodem.
De telefoon slaapt op de lessenaar (Martinus Nijhoff).
Aan de waterkant stoeit de wind met de wuivende rietpluimen. Ik begrijp dat je " mijn leven" daar bij wilt zetten. Maar juist ook door het woordje " mijn" en " eenzaam" , is het niet meer een abstractie.

Andere antwoorden (1)

Men spreekt van personificatie als men aan voorwerpen menselijke eigenschappen toekent.
De bomen fluisteren nog altijd haar naam
Bomen kunnen niet fluisteren
Mijn eenzaam leven wandelt door de straten
Een eenzaam leven kan niet wandelen.
Eenzaam leven is een abstract begrip.
De definitie van vitalisering:
Vitalisering is de vorm van concretisering waarbij abstracte begrippen worden weergegeven als levende wezens.
Zoals bv: omdat er woorden stonden te blaffen en
Mijn eenzaam leven wandelt in de straten
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image