Wat is de wijze les in het fabeltje de wolf en de ezel ?

Ik kende het nog niet, maar als ik 'm zo lees, lijkt mij de boodschap dat je niet zomaar iedereen die zegt het beste met je voor te hebben, moet vertrouwen; dat als iemand je hulp of wijze raad aanbiedt, het zinvol is om te kijken of de ander niet andere motieven daarvoor kan hebben.

Toegevoegd na 10 minuten:
Of dat ook als de situatie hopeloos lijkt, je het nog kan redden door slim te zijn/er altijd wel een oplossing te verzinnen is als je je verstand gebruikt.
Het is immers maar de vraag vanuit welk perspectief de fabel bedoeld is, vanuit de wolf of de ezel.

Voor beide is wel wat te zeggen.
Ezel: je krijgt de gedachten van de ezel te zien (ik moet iets doen, dacht hij bang), wat er vaak op gericht is om te zorgen dat de lezer/toehoorder zich verbindt in het personage; het loopt goed af voor de ezel, en ik heb het idee dat het iets gebruikelijker is dat het goed afloopt met het hoofdpersonage en het slecht afloopt met de 'slechterik', maar misschien is dat erg afhankelijk van de tijd waarin het verhaal bedacht werd.
Wolf: het verhaal begint letterlijk met hem, waardoor de lezer zich verbindt met dit personage; aan het einde zie je ook indirect zijn gevoelens (hij vond ezelsvlees niet lekker meer).

Ik denk dat het een vorm is van 'wie niet sterk is moet slim zijn'. Dus als alles je tegenzit kun je je tegenstander paaien en door slim te zijn kun je je toch nog uit de benarde situatie redden.