Kent iemand een gedicht dat gaat over doodgaan, maar ook over het leven en over dat doodgaan niet eng is?

“De Verlossing”

De dood, het zijn maar 4 letters, maar toch is het zo’n groot woord,
Niks ervan is zeker, alleen dat het bij het leven hoort.
Het is zo raar dat je leven in een keer stopt,
Dat JOUW hart voor het laatst heeft geklopt.
Het woord “de dood” hebben de mensen zelf bedacht,
Als het nou “de verlossing” was, had dat dan de angst verzacht?
Hoe zou het zijn van het leven naar de dood?
Is de wereld weg, of juist heel groot?
Heb je echt geen angst, zorgen of pijn meer?
Krijg je de kans om opnieuw te leven, nog 1 keer?
Waarom wordt de een 3 en de andere 90 jaar?
Waarom is het voor de 1 zo makkelijk en voor de andere zo zwaar?
Niemand kan op deze vragen antwoorden geven,
Toch gaan we allemaal de dood beleven.
En als de dood eenmaal is gekomen,
Dan gaan we, zoals dat hier heet, naar je eigen dromen.

Er is heel veel over te vinden.

Wil je gedichtjes?

http://www.gedachten-gedichten.nl/overlijden-herdenking.htm

http://www.rouwgedichten.net/gedichten/cat/rouwgedichten/

Of wil je mooie poezie?

http://www.gedichten.nl/

De dood is niet het einde van het licht.
Het is de kaars die wordt gedoofd
als de dag is aangebroken.

Rabindranath Tagore