Poëzie

Wat betekent:

Zit ik hoog of laag in school,
Ben ik in de eerste of de elfde
’t Zij de meester prijsjes geeft,
Of zijn mond van gramschap beeft,
’t Is mij net hetzelfde.

Lastig, dat ik leren moet
Waarvan ‘k geen verstand heb,
Nu ’t mij niets geen hartzeer doet,
Wat ik eenmaal worden moet,
Daar ‘k aan alles het land heb.

Het is een kindervers, mogelijk van Annie MG Schmidt. Ik wil het iemand geven, omdat haar zoontje op de kerstkaart afgebeeld is met kerstmuts, maar met blote voetjes.

Vroeger op de lagerschool dit gedichtje geleerd. Nu staat de kalkoen in de oven. Hoe ging dat gedicht ook al weer?

Kan iemand me hiermee helpen, ik zie het namelijk niet.

Uitvaart

De Here had deze keer weer eens genomen en
met grote droefenis hadden wij kennis gegeven
en vertrokken wij om 2 uur van het sterfhuis.

In de eerste volgauto's zwijgend de mannen:
iets van aartsvaders hadden ze - hoewel de meesten
toch maar gewoon kantoorbediende waren.

Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen,
in het volle ornaat van de trieste frigiditeit
die recht op een stoel in de hemel geeft.

Maar waarom reed daarachter nu dat rode autootje
met die luidzingende chinees?

Alvast bedankt

Waarom
Als na de kalme zomernacht
Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen
Door veld en weiden om gaat dolen
En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen,
De onbestemde tred verzacht,
Dan boeien fris ontloken rozen
En hemelsblauwe veldviolen
En witte leliën der dalen
Het meest mijn boezem door haar pracht.

En daalt de zon in ’t westen neer,
Verspreidt zich ’t liefelijk schemerduister
En heerst er stilte langs de dreven,
Terwijl de maan, zo statig blinkend,
Zich spiegelt in het zilvren meer,
Dan hoor ik gaarn ’t zephirgefluister
En hoe de tedere snaren beven
Der windharp, door het woud weerklinkend
Als tonen uit een reiner sfeer.

En vraagt ge, waarom wel dit schoon
Het allermeest mijn hart kan boeien?
Ik vind ’s viooltjes blauwe glansen
In de ogen van mijn meisje weder;
Ik zie, dat op haar zachte koon
Ook frisse lenterozen bloeien,
Dat lelies ’t voorhoofd haar omkransen,
Terwijl haar stem, zo zielvol teder,
Zo zacht klinkt als der windharp toon.

------------------------

Dit gedicht is van Anthony Winkler Prins.
Ik vind dit gedicht echt mooi, maar ik weet niet precies wat het inhoudt.
Ik heb al een beetje een idee waar het over kan gaan, maar ben er niet zeker van. ik heb het vermoeden dat dit gedicht over een verliefde man / stel gaat... Maar dat zal vast wel aan mij liggen.