Hoe konden Nazca 's zulke gigantische tekeningen maken?

Gewoon, meten. Eerst in 't klein. Wat in 't klein één stoklengte is, is op grote schaal 100 stoklengtes. Nogal eenvoudig.

Hoe de tekeningen, die van dichtbij gezien op ploegvoren lijken, door de indianen gemaakt zijn is wel duidelijk. Het oppervlak van de pampa bestaat uit een laagje lichtrode kiezels, die deze kleur danken oxidatie, contact met de lucht. Vlak onder de geoxideerde oppervlaktelaag hebben de steentjes nog hun originele, heldergele kleur. De Nazca's konden hun tekeningen dus vrij eenvoudig maken door de bovenste laag van donkere kiezels weg te halen. Zij deden dat in banen waarvan de breedte varieert tussen de veertig centimeter en ruim een meter. De verwijderde steentjes werden opgestapeld, en zelfs deze stapeltjes zijn bewaard gebleven. Deze methode, bevestigd door diverse archeologen, is vrij eenvoudig. Het mysterie schuilt echter in de enorme schaal van de tekeningen, zoals vogels met een lengte tot bijna driehonderd meter. Het gevolg is dat je alleen vanuit de lucht de voorstellingen kunt zien. Hoe dan ook moeten de toenmalige Peruanen over gedegen geometrische kennis hebben beschikt. In het opzienbarende boek ”Waren de goden kosmonauten?” van de Zwitserse auteur Erich von Däniken uit 1968 wordt gesteld dat als de lijnen al geen landingsbanen van buitenaardse wezens waren, zij minimaal de indianen vanuit de lucht een handje moeten hebben geholpen. Een andere optie is dat het religieuze uitingen waren. Volgens deze visie zijn de verschillende figuren een symbolisch pad naar de goden. Om ze te realiseren zouden de Nazca sjamanen door middel van hallucinogene stoffen spirituele vluchten hebben gemaakt, een praktijk die vaker beschreven wordt met betrekking tot indiaanse sjamanen.
Maar het blijft gissen, een afdoend bewijs voor het doel en de verklaring voor de enorme afmetingen van de figuren is er nog niet. Ondertussen heeft de UNESCO de Nasca-lijnen in 1990 toegevoegd aan de Werelderfgoed-lijst. Dit betekent dat niet alleen latere generaties van de mysterieuze pracht kunnen genieten, maar dat zij ook het hoe en waarom van de tekeningen verder kunnen onderzoeken.

"Van dichtbij gezien lijken de lijnen eenvoudige ploegvoren. Door de geologische eigenschappen van de pampa was het niet moeilijk goed zichtbare voren te maken. Het oppervlak bestaat uit een laag donkerroze grind, waarbij de kleur wordt veroorzaakt door oxidatie, met direct daaronder een laag heldergele kiezels. De bovenste laag werd door de Nazca's weggehaald, waarbij ze gebruik maakten van stokken om het verloop van de lijnen aan te geven. Vermoedelijk hadden ze ook schaalmodellen op basis waarvan ze de lijnen moesten trekken. De weggehaalde stenen werden opgestapeld in kleine stapeltjes die nog steeds bewaard zijn gebleven. Het gebruik van deze methode is door verschillende archeologische expedities bevestigd."