Wanneer werd begonnen met het uitsluiten van Joden?

De maatregelen van de nazi’s om Joden uit het maatschappelijke leven te weren, gelden vanaf november 1940 ook in bezet Nederland. Alle Joodse ambtenaren worden ontslagen en Joden hebben geen toegang meer tot openbare gelegenheden. Vanaf 3 mei 1942 moeten alle Joden zichtbaar een Jodenster op hun kleding dragen.
Na de machtsovername in 1933 bleek dat het menens was. Zo werd op 1 april 1933 een algemene Juden-Boykott afgekondigd tegen Joodse winkeliers. Kort daarna werden alle Joodse ambtenaren ontslagen. In 1935 werden de Neurenberger wetten uitgevaardigd waarin was bepaald dat Joden niet meer met personen van Duits bloed mochten trouwen. Joden werden gedegradeerd tot tweederangsburgers en buiten de ‘volksgemeenschap’ geplaatst.

De Jodenhaat bereikte een voorlopig dieptepunt tijdens de Kristallnacht van 9 november 1938, een door de nazi’s geregisseerde pogrom waarin opgehitste massa’s in heel Duitsland joodse huizen, winkels en synagogen aanvielen en vernielden. Zo’n 26 duizend Joden werden opgepakt en in concentratiekampen gezet en een onbekend aantal Joden werd vermoord. Aanleiding voor het door de nazi’s georganiseerde geweld was een aanslag van een zeventienjarige Joodse jongen op een Duitse diplomaat in Parijs.