Hoe dik was de (as) laag in pompei?

De beroemdste uitbarsting aller tijden is waarschijnlijk die van de vulkaan Vesuvius bij Napels in Italië, in 79 na Christus. Toen de altijd zo rustige berg op 24 augustus begon te schudden, werden de bewoners van de Romeinse steden Pompeï en Herculaneum volledig verrast. Hete as regende urenlang op Pompeii neer, tot de stad onder een metersdikke laag bedolven was. Veel mensen ontkwamen, kuchend en strompelend door de duisternis van de aswolk. Iedereen die zich in de stad bevond, werd overvallen door een grote stormvlaag van as en gas (pyroclastische stroom of een gloedwolk). De ramp werd precies beschreven door Plinius de Jongere. Hij heeft een brief geschreven naar zijn vriend Tactius, waarop stond hoe de vulkaanuitbarsting eruit zag. De bedolven steden werden bijna vergeten, tot in de 18e eeuw een begin werd gemaakt met de opgravingen.

6 à 7 meter:
Stoten van pyroclastisch materiaal en verwarmd gas, bekend als nuées ardentes, bereikte de stadsmuren op de ochtend van 25 augustus en verstikte al snel de bewoners die niet waren gedood door vallend puin. Extra pyroclastische stromen en regens van as volgden, voegden nog minstens 9 voet puin toe en behielden zich in een pall van as de lichamen van de inwoners die omkwamen terwijl ze hun toevlucht zochten in hun huizen of probeerden te ontsnappen naar de kust of langs de wegen die naar Stabiae of Nuceria leidden. Zo bleef Pompeii begraven onder een laag puimsteen en as 19 tot 23 voet (6 tot 7 meter) diep.