Hoe werkte het leenstelsel?

Het leenstelsel (ook wel feodaliteit genoemd) is gebaseerd op een gezagsverhouding tussen een leenheer (grootgrondbezitter) en een leenman (vaak een boer die een stuk land van de landheer mocht bewerken om daarvan te leven).
Dit leenstelsel beleefde het hoogtepunt in de 11de en 12de eeuw. Vooral in het huidige Frankrijk, Duitsland, Engeland, Italië en Spanje. In Nederland (de Nederlanden) in geringe mate; in het westen van Nederland vrijwel niet en in Friesland helemaal niet,
Pas eind 18de eeuw (Frankrijk), begin 19de eeuw (het Duitse rijk) verdween het leenstelsel voorgoed.
Tot het leenstelsel behoorde de verplichting voor de leenman (vazal) om militaire diensten te verlenen in het leger van de leenheer of de daarboven gestelde vorst/koning. Naderhand maakten deze verplichte militaire diensten meer en meer plaats voor bijdragen in geld: een gedeelte van de opbrengst van de oogst betalen aan de leenheer. De leenman was. zogezegd, de leenheer getrouwheid en gehoorzaamheid verschuldigd, In ruil hiervoor verkreeg de leenman bescherming van de leenheer.
Bij de leenheren was erfelijkheid vanzelfsprekend. Die erfelijkheid had ook betrekking op vrouwelijke en minderjarige erfgenamen.
Bron: Winkler Prins encyclopedie (3 pagina's).