Heeft Willem van Oranje ooit iets met slavernij te maken gehad?

Willem (slot Dillenburg, 24 april 1533 – Delft, 10 juli 1584), prins van Oranje, graaf van Nassau-Dillenburg, beter bekend als Willem van Oranje of onder zijn bijnaam Willem de Zwijger en in Nederland vaak Vader des vaderlands genoemd, was aanvankelijk stadhouder (plaatsvervanger) voor de regerend heer der Nederlanden. Gezien de beschrijvingen over de geschiedenis van de slavernij heeft Willem de Zwijger nooit iets met deslavernij van doen gehad.
In de zestiende eeuw werd, volgens de zestiende-eeuwse Leuvense professor Petrus Gudelinus, in Mechelen een ontsnapte slaaf bevrijd, onder de redenering dat slavernij niet erkend werd in de Lage Landen.[1] In de praktijk werd deze uitspraak vaak genegeerd: met name Spaanse en Portugese kooplieden namen met regelmaat slaven mee naar Nederland als bedienden. Later, met name vanaf de achttiende eeuw, kwamen er ook slaven van plantage-eigenaren over, al bleef het om relatief kleine aantallen gaan. Zo reisden er tussen 1729 en 1775 gemiddeld 10 zwarte personen, niet allemaal slaven, per jaar tussen Suriname en Nederland, waarvan het merendeel na een kort verblijf weer terugging.