wat is de godsdienst van een eskimo?

Omdat de Inuit in hun barre leefomgeving sterk afhankelijk zijn van het voedsel dat het land hen biedt, hebben ze een bijzondere band met de natuur. In hun religie speelt de natuur een grote rol en wordt die vereerd als een goddelijke kracht.

De Inuit hangen het sjamanisme aan en geloven dat alles een geest heeft. De sjamaan is een belangrijke figuur in deze religie: hij is dokter en geeft raad aan mensen met problemen. Hij is ook in staat om geesten waar te nemen.

De Inuit geloven van oudsher dat de menselijke geest voortleeft na de dood. Nadat er in een familie iemand gestorven is krijgt een nieuwgeborene de naam van de overleden persoon en het kind wordt behandeld alsof de geest van de gestorvene erin verder leeft.

Rooms-katholieke en Anglicaanse missionarissen - die aan het begin van de 20e eeuw voor het eerst naar het gebied kwamen - beschouwden het sjamanisme van de Inuit als duivels. Sindsdien hebben ze geprobeerd om hen te bekeren tot het christendom. Dit is voor een groot deel gelukt. De meeste Inuit noemen zichzelf nu christen.

Geesten
De Inuit hebben geen goden, ze vereren geesten. De grootsten daarvan zijn:

-Sedna, meester van de zee (ook bekend als Nerrivik, Arnarquagssaq en Nulianuk).
-Nanoek, meester van de ijsberen.
-Tekkeitsertok, meester van de kariboe.
-Silla, heerser(es) van de lucht, de wind en het weer.
-Tarqiup Inua , Tarqeq, meester van vruchtbaarheid en moreel juist gedrag. De Inuit van Alaska zien hem als machthebber over dieren.

In principe werden de geesten vriendelijk geacht, maar zeer gevoelig voor wangedrag. Hierdoor werden de geesten - in het bijzonder de Zeegeest - als bedreigend gezien. Op wangedrag reageerden de geesten door bijvoorbeeld slecht weer, slechte jachtresultaten en ziektes te sturen. Om deze af te wenden, gebruikten de Inuit magische bezweringen, droegen ze amuletten van dierenledenmaten maskers. De hulp van sjamanen werd hierbij ook ingeroepen.

Komst van het Christendom
Het Christendom wordt tegenwoordig door vele Inuït aangehangen. Ze konden zich goed vinden met de denkwijzen en de rituelen van het Christendom. Ook zien de Inuit een verband tussen hun belangrijkste geesten en de God zoals hij in het Christendom wordt voorgesteld, ook al beschikken ze in hun mythologie niet over een almachtige schepper. Evenals zagen ze verbanden tussen de missionarissen en hun sjamanen. Door de komst van het Christendom zijn er toch heel wat inheemse gebruiken en handelingen - partnerruil, kinderen doden bij hongersnood - verloren gegaan, omdat dit niet in de christelijke denkwijze paste.