Wanneer viel de eerste bom op Berlijn in de Tweede Wereldoorlog?

Duitsland en Berlijn: de Tweede Wereldoorlog
Op 1 september 1939 vielen Duitse troepen Polen binnen. De Tweede Wereldoorlog was begonnen en breidde zich snel uit. In de nacht van 25 op 26 augustus 1940 vielen de eerste Engelse bommen op Berlijn. Britten en later ook Amerikanen voerden de bombardementen op. Tijdens de oorlog kwamen 49.600 mensen in de bommenregen om.
In april 1945 viel het Rode Leger de stad binnen. Hitler pleegde op 30 april 1945 zelfmoord en een week later capituleerde Duitsland. Van Berlijn was uiteraard maar weinig meer over. Bijna een derde van de bevolking was gedood of gevlucht. Veel gebouwen lagen in puin of waren zwaar beschadigd.

Berlijn werd door de bezetters in vier zones verdeeld. Op de conferentie van Potsdam, in augustus 1945, werden nieuwe grenzen vastgesteld. Het gebied ten oosten van de rivieren Oder en Neisse werd Pools, terwijl Oost-Pruisen verdeeld werd tussen Polen en de Sovjet-Unie.
In de Sovjetzone werd een socialistisch-communistische maatschappijvorm opgebouwd: grond en bedrijven kwamen onder staatstoezicht. Ook in het onderwijs en de rechterlijke macht werden hervormingen doorgevoerd. De leiding noemde alle democratische ontwikkelingen in het westen een voortzetting van het fascisme. Als gevolg van de koude oorlog ontstond er een verwijdering tussen Rusland aan de ene kant en de westelijke bezettingsmachten aan de andere kant.
Sinds juni 1945 werd Duitsland vanuit Berlijn bestuurd door de geallieerde controleraad. In 1948 verlieten de Russen deze raad. Amerika, Engeland en Frankrijk namen daarom tot september 1971 eenzijdig besluiten.
In 1948 werden alle toevoerwegen naar Berlijn door de Russen afgesloten. Deze blokkade vormde wereldnieuws, evenals de luchtbrug die door de geallieerden werd opgezet om de stad te bevoorraden. Berlijn werd gesplitst, elk deel met een eigen stadsbestuur.