waarom werden er vroeger rotsschilderingen gemaakt?

Er bestaan meer theorieën over de motieven van onze prehistorische voorouders voor het maken van rotstekeningen dan dat er rotstekeningen zijn.
De meest fundamentele theorie die door velen wordt aangenomen, is dat de rotstekeningen niet slechts decoratief waren. Dit wordt ondersteund door het feit dat de rotstekeningen over het algemeen niet in de grotten zijn gemaakt waar de prehistorische mens in leefde. In plaats daarvan werden ze in uiterst onherbergzame en slecht toegankelijke grotten vervaardigd.

Een theorie is dat de afbeeldingen werden gemaakt uit angst voor wilde dieren. De prehistorische mens zou met de tekeningen zijn angst bezweren. Deze theorie wordt ondersteund door het feit dat er zo goed als geen mensen opgetekend zijn, hooguit schematische schetsen, terwijl de dieren altijd erg gedetailleerd getekend zijn. Een tweede theorie stelt juist het tegengestelde: de mens was niet bang voor deze dieren, maar tekende ze juist om er op magische wijze voor te zorgen dat de dieren zich zouden vermeerderen. Dit met de motivatie dat er meer dieren en dus meer voedsel zou zijn.

Weer een andere theorie is opgebracht door David Lewis-Williams, emeritus professor in de cognitieve archeologie aan de Universiteit van de Witwatersrand in Johannesburg. Lewis-Williams stelt op basis van uitgebreide etnografische studies naar samenlevingen van hedendaagse jager-verzamelaars dat de afbeeldingen zijn vervaardigd door paleolithische sjamanen. Deze sjamanen zouden zich terugtrekken in de donkerte van de grotten om vervolgens in een trance te komen. In deze staat tekenden zij hun visioenen op, hoogstwaarschijnlijk met het idee dat er kracht uit de wanden van de grotten werd onttrokken. Deze theorieën zijn echter niet toetsbaar, dus men kan er enkel over speculeren.