Waarom hebben de Grieken zo goed stand weten te houden tegen het grote Perzische Rijk en wisten ze niet van het nietige Macedonië te winnen?

Ik beantwoord je vraag in 2 delen.

1. Juist doordat het Perzische rijk zo machtig was, in combinatie met de aanwezigheid van wijze bestuurders in Sparta en Athene, die inzagen dat de Perzen een bedreiging waren voor de gehele Griekse beschaving. Zij wisten de meeste andere Griekse stadstaten ervan te overtuigen dat onder het bestuur van de Perzen iedereen onderdrukt zou worden, dat zij de Perzische goden moesten aanbidden, kortom dat er een grote cultuurschok zou komen. de Grieken vormden met andere woorden in grote mate een eenheid. Daarnaast stonden de Griekse stadstaten in wat nu Turkije is al tamelijk lang op voet van oorlog met het Perzische rijk, waardoor men de Perzische strijdmethoden goed kende, te land en ter zee. Door de Perzen op Grieks terrein te bevechten -- dat de Grieken veel beter kenden dan de Perzen -- slaagden de Grieken erin diverse hinderlagen te leggen, of zo te vechten dat het grote aantal tegenstanders eerder een nadeel werd dan een voordeel: een groot leger heeft veel meer voedsel en drinkwater nodig en meer ruimte om te kunnen manoeuvreren. Tenslotte overleed tijdens de periode waarin de Perzen Griekenland bedreigden, de Perzische koning Darius I die een zeer capabel vorst was; hij werd opgevolgd door de eveneens capabele Xerxes; die moest echter afrekenen met allerlei opstanden binnen zijn rijk, volgend op de dood van Darius. Hierdoor was zijn vechtcapaciteit verzwakt. Desondanks bleef hij ambitieus (wat wellicht minder verstandig was) en wisten de Grieken in 490 v.C, 480 v.C en 479 v.C belangrijke veldslagen en zeeslagen te winnen.

2. Na afloop van de Peloponnesische oorlog (431-404 v.C.) was er een kortdurende hegemonie van Sparta, maar al tamelijk snel (vanaf 379 v.C. toen het leger van Thebe dat van Sparta afslachtte bij Leuctra) ontstond er grote verdeeldheid waarbij nu weer Athene, dan Sparta en ook Thebe als de machtigste stadstaat golden. Juist omdat in deze periode een machtige vijand ontbrak, deed men weinig om de verzwakking een halt toe te roepen. Het Perzische rijk begon zelfs weer invloed te krijgen. Er trad een periode van corruptie, wanbestuur en verval in, waardoor het voor de Macedoniers (die in deze periode weliswaar als primitief, maar niet als barbaren werden beschouwd, ze spraken immers Grieks) eigenlijk een koud kunstje was om de macht in Griekenland te grijpen. Dit proces begon al in de periode van Alexanders vader Philippus, die al de vlakte van Thessalia veroverde.