Trouwde arme mensen in 1700/1800 ook, en wat voor trouwjurken droegen deze vrouwen?

Het was vroeger ondenkbaar om een jurk voor één dag te kopen. Dat gebeurde alleen aan het hof. Trouwjurken zoals wij ze nu kennen bestonden nog niet. Tot de 20e eeuw was het voor het 'gewone volk' geen apart design, het was gewoon de nieuwste en duurste jurk die bruiden zich op dat moment konden veroorloven. Niet welgestelde vrouwen trouwden in de 18e eeuw dus in hun mooiste jurk.

In de 18e eeuw trouwde men, in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, in de meeste gevallen uit liefde, met de zelf gekozen partner. Er werd vrij laat getrouwd: mannen in de zeventiende / achttiende eeuw zo rond het 28-ste levensjaar; vrouwen rond hun 25-ste. Uithuwelijken kwam wel voor in de hogere klassen, maar niet in de lagere. Nederland nam daarmee een bijzondere plaats in binnen Europa. Als reden wordt wel genoemd dat de Nederlandse samenleving geen dominante adelstand had en er geen grote welstandsverschillen waren. Hoewel buitenechtelijke relaties toen ook voorkwamen, was stiekeme omgang met maîtresses en hoertjes in de wereld van de gearrangeerde huwelijken schering en inslag.

Er was weinig gelegenheid om te experimenteren met los-vaste relaties. Verkering in de moderne betekenis van het woord bestond voor 1800 niet. Het kwam al snel tot een trouwbelofte. Soms ging het stel ook al met elkaar naar bed, hoewel dat officieel verboden was. Later verschuift het moment waarop het huwelijk werd erkend naar de officiële trouwceremonie. De periode ervoor is als een soort verlovingstijd te beschouwen.

Net als nu moet de trouwplechtigheid plaatsvinden in kerk of stadhuis in aanwezigheid van twee getuigen. En ook aan het feest is weinig veranderd. Veel gasten, lekker eten, mooie kleren en dure cadeaus. Ook stukjes van familie en vrienden: het nieuwbakken paar werd toegezongen en geplaagd in speciaal voor de gelegenheid geschreven gedichten.