Wat hebben de Belgen met de Wo1 te maken?

Toen op 28 juli 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak hoopte België neutraal te blijven. Koning Albert, getrouwd met een nicht van de Duitse keizer, deed een emotioneel beroep op zijn Pruisische neef om op grond van hun ‘familiale en vriendschappelijke banden’ zijn land met rust te laten. Tevergeefs, zo bleek een paar dagen later. Het Duitse leger bezette Luxemburg en eiste, onder het voorwendsel dat er een Franse aanval op Duits grondgebied op handen was, doortocht over Belgisch grondgebied. Toen de Belgische regering op 3 augustus dit dwingende‘verzoek’ afwees, was een oorlog onvermijdelijk.
Op 4 augustus 1914 werd België onder de voet gelopen door het veel sterkere Duitsland. Overal langs de grens was tijdens die eerste oorlogsdagen hetzelfde patroon te zien. Uit angst voor Duitse wandaden gingen er in twee weken zesduizend vluchtelingen de grens over. Niet onterecht want de Duitse opmars verliep niet echt zachtzinnig. Woningen, kerken, hele stadswijken werden geplunderd. Burgers die weerstand boden werden niet zelden geëxecuteerd. In de eerste oorlogsweken waren er vijfduizend Belgische burgerdoden te betreuren. Binnen een paar weken waren Luik, Leuven en Brussel ten prooi gevallen aan Duitse troepen en kwam Antwerpen in het zicht van de Duitsers.
Op 7 oktober 1914 begon de beschieting van Antwerpen. Drie dagen lang geselde de Duitse artillerie de stad. Duizenden granaten werden afgevuurd en alleen al fort Breendonk werd geraakt door meer dan vijfhonderd grote granaten. Bij de beschietingen zetten de Duitsers twee Dikke Bertha’s in. Deze reusachtige kanonnen vuurden 420mm kaliber granaten af waarvan het gebulder tot in de verre omtrek van de stad te horen was. De forten die de stad moesten verdedigen waen niet bestand tegen dit geweld en verpulverden als ze geraakt worden. Antwerpen gaf zich op 10 oktober 1914 over en toen waren de Duitsers de baas in België. Dat duurde tot 1918.