Welke ziektes waren er in Mesopotamië?

In de loop der tijd kreeg de geneeskunde een zeer prominente plaats binnen de ontwikkelde culturen van het Midden-Oosten. Het werd zelfs zo belangrijk dat tal van geneeskundige zaken juridisch waren geregeld.
Er waren bijvoorbeeld wetten die bepaalden dat de honorering van chirurgen naar daadkracht moest gebeuren. Tevens bestonden er straffen voor medische nalatigheid. Deze straffen waren niet mis en gebaseerd op een 'oog om oog, tand om tand' principe, waarbij de arts dus dat lichaamsdeel verloor dat hij bij een ander had verprutst. Dat klinkt als absolute horror, maar blijkbaar voorkwam het niet dat het aantal dokteren rap toenam.

De wetenschappelijke insteek was grotendeels empirisch van aard en gebaseerd op de ervaring van artsen. Van structureel onderzoek was nog geen sprake.
Praktiserende doktoren waren bovendien vaak priesters, waardoor geneeskundige theoriën nog lang doorspekt zouden blijven met allerlei religieuze en magische opvattingen.
Ondanks de religieuze insteek lijken medische handboeken uit die tijd vrij veel op de onze. Eerst beschreef men de symptomen van een bepaalde ziekte en vervolgens de behandelmethode. Daarna volgde echter de beschrijving van een geschikt gebed tot de goden voor onderhavig geval.
Ondanks het feit dat men nog niet alle symptomen wist te herkennen, was de omschrijving van de verschillende ziekten toch alleszins behoorlijk.
Zaken waar men nog geen kijk op had, zoals bijvoorbeeld besmetting of koorts, werden toegeschreven aan onzichtbare demonen. Om deze demonen te verdrijven gebruikte men aanvankelijk rituelen waarbij geprobeerd werd de boze geest over te doen gaan op een dier, meestal een geit of schaap. Daarna voerde men het dier weg, doodde het en onderzocht het van binnen om te zien of de operatie was gelukt. Dat was het geval als het dier in kwestie ziekteverschijnselen bleek te vertonen.
Deze behandelmethode zal in werkelijkheid niet al te succesvol zijn geweest, maar vermoedelijk heeft het bij een aantal patiënten een psychosomatisch effect opgeleverd dat de genezing aslnog heeft bevorderd.Om medicijnen te kunnen maken die zo goed mogelijk werkten, was een uitgebreide plantkunde noodzakelijk. Dit werd na het verlopen van het exorcisme dus een steeds belangrijkere tak van wetenschap. Men heeft dan ook de nodige planten en kruiden en hun eventuele werking omschreven in dikke catalogi op kleitabletten. Ook deze kennis kwam voornamelijk voort uit waarneming, maar het resultaat is evengoed behoorlijk .