wanneer treed de dood in bij het radbraken en wat voor mensen werden hiervoor veroordeeld?

Radbraken of breken op een rad was een Middeleeuwse manier om de doodstraf te voltrekken. De straf gold als bijzonder oneervol en was bedoeld voor de allerzwaarste misdadigers.
De veroordeelde werd op een houten wiel (rad) gebonden. Met een ijzeren staaf werd vervolgens op de ledematen geslagen totdat alle botten hierin versplinterd waren. Als alle ledematen kapot geslagen waren, kon een genadeslag op de hartstreek worden gegeven, waardoor de veroordeelde stierf. Dit was doorgaans de negende slag. De genadeslag volgde lang niet altijd. Ook kon de veroordeelde tot slot worden onthoofd, of min of meer levend worden achtergelaten waarna pijn, bloedverlies, dorst en vogels de rest deden.
Nog in de achttiende eeuw werd het radbraken uitgevoerd in de Nederlandse Republiek.

Je zou het museum De Gevangenpoort in Den Haag kunnen bezoeken.
Wij gingen er destijds (55 jaar geleden) heen met de middelbare school. Ik ben niet naar binnen gegaan, want was in boeken al veel tegengekomen over de gruwelijke manier waarop doodstraffen in vroeger tijden werden uitgevoerd. Ik kan er niet tegen.
Hoe kun je je dat toch afvragen, het is vreselijk! Misschien heb ik een te levendig voorstellingsvermogen.

Vooral ongelovigen en andersgelovigen werden na een veroordeling door de inquisitie via raddraaien ter dood gebracht. Er zijn uiteraard geen foto’s en voor de tiojdgenoten was het radddraaien niet amusant genoeg om in tekeningen vast te leggen. De twee belangrijkste boeken ter wereld over de Middeleeuwen tonen ook geen plaatjes (Johan Huizinga: Herfsttij der Middeleeuwen en Tuchman: A distant mirror). Dus op naar Den Haag

Een alternatieve methode was om mensen op een ton te spannen en dan die ton van een heuvel naar beneden te laten rollen. Daar heb ik wel eens plaatjes van gezien. Speciaal vermakelijk wanneer het rotsachtig terrein betrof (je krijgt dan alternatieve jam, van de kat onder de tram effecten)

Het werd vooral gedaan als er niet alleen sprake was van straf, maar ook van wraak, of willen onteren. Net als bij vierendelen trouwens.
Adel had in Europa het recht om ter dood te worden gebracht via het zwaard, waarvan ook greetig gebruik werd gemaakt