Waar komt het spreekwoord "iets op je kerfstok hebben" vandaan ?

Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) vermeldt vaste prik ook, eveneens met de uitleg van de kerfstok: "Stok waarop door middel van groote en kleine kerven enz. het belastbaar vermogen der ingezetenen werd aangewezen." Een kerfstok was volgens het WNT daarnaast "een hulpmiddel tot het aanteekenen en onthouden, ook, zoo noodig, bewijzen van winkel- of herbergschulden". Op de stok werd door middel van insnijdingen de waarde van de schuld uitgedrukt; dat konden grote en kleine kerven zijn, of hele en halve kerven, of andere tekens, zoals kruisjes en prikken ('ingeprikte punten'). Vaak ging het om een stel van twee (bijvoorbeeld uit één stuk hout gespleten) latjes. Het ene latje hield de winkelier of herbergier, en het andere de klant. Telkens wanneer er een schuld moest worden aangetekend, werden de latjes tegen elkaar gepast, en werd op beide tegelijk hetzelfde merk ingesneden. Dit werd ook wel 'een dubbele kerfstok' genoemd. Van deze kerfstok is de zegswijze iets op je kerfstok hebben afgeleid: dit sloeg oorspronkelijk op een uitstaande schuld, en ging later '(in het algemeen) ergens schuldig aan zijn' betekenen. Ook iets op eigen houtje doen gaat mogelijk terug op het gebruik van de kerfstok.