Was er een brandweer en ziekenhuis in de middeleeuwen?

Brandweer die was er niet. Een lange rij vormen van mensen met bakken water vanuit de sloot of ander water en dan maar hopen dat de rest van het dorp niet afbrand.

Tot ver in de Middeleeuwen was er niks tegen brand te doen.
Het was de straf van God dachten ze. In de Middeleeuwen waren er geen blusmiddelen.
De mensen woonden in houten huizen met rieten daken en hadden geen schoorstenen.
In 1452 was er een enorme brand in Amsterdam, het grootste deel van de stad brandde af.
Keizer Karel V bedacht in 1521 een soort wet om brand te voorkomen. Hij wilde dat de muren van steen werden en de daken van pannen werden gemaakt. De haardvuren moesten ’s nachts uit en de hete as moest je in stenen potten bewaren.
Het hielp niet echt want de grote steden hielden zich maar een beetje aan de wet en de kleine stadjes hielden zich er helemaal niet aan. Daar gingen de branden dus gewoon door.
Rond 1600 kwamen er emmers en ladders. Rondom de brand probeerden ze verdere verspreiding te voorkomen met vochtige doeken.
Dit alles gold niet voor de Romeinen. Zij hadden vanaf het begin van de jaartelling al een brandweerorganisatie.
In Nederland werd de eerste brandweerspuit bedacht door Pauwels Auleander. Toen ze een spuit hadden, werd het belangrijker dat er een goede organisatie kwam.
Jan van der Heijden bedacht een spuit die hij tot zijn dood (1712) bleef verbeteren en die bleef men gebruiken tot de 20ste eeuw.
Vroeger werd een brandweerwagen getrokken door een paard. Nu hebben ze een auto die heel erg opvalt.

In de vroege middeleeuwen (500-1100) waren vooral de kloosters de centra voor gezondheidszorg. Twee orden zijn hierbij van belang: de augustijnen en benedictijnen. De laatste orde bouwden direct buiten de kloostermuren een hospitium.

Na 1000 na Christus ontstonden de eerste verplegersorden voor leken (niet-geestelijken). Tijdens deze periode speelden lepra en de pest een rol bij de ontwikkeling van de gezondheidszorg. Ridderlijke verplegersorden ontstonden tijdens de kruistochten. Burgerlijke verplegersorden ontstonden door de toenemende macht van de burgerij in de steden. De eerste grotere ziekenhuizen worden in Europa gebouwd. Tijdens het concilie van Tours (1162) werd het motto Ecclesia abhorret a sanguine (de Kerk is afkerig van bloed) vastgesteld. Hierbij werd bepaald dat geestelijken geen medische handelingen meer mochten verrichten. Het verbod kwam er als gevolg van de vele misbruiken: monniken weigerden bijvoorbeeld medische zorg tot het testament (in het voordeel van het klooster) getekend was. Hierdoor verschoof de ontwikkeling van de medische wetenschap van kloostergasthuis naar de gasthuizen in de stad.

Het oudst bekend ziekenhuis (357 v. C) is Askeplion op Kos.
Maar ook het St. Bartholomews in London is meer dan 800 jaar oud.
http://www.ntvg.nl/publicatie/het-oudste-ziekenhuis-ter-wereld/pdf
En hotel de Dieu in Beaune (1443)
Behoort tot de oudste in Europa.
http://www.kunsttrip.nl/steden/beaune/hotel-dieu%20beaune.htm

Nog een aanvulling over de ziekenhuizen. In Arabische landen en in Spanje was er altijd een ziekenhuis net buiten de stad. De bedoeling was dat mensen daar eerst verbleven voordat ze in de stad mochten komen, om verbreiding van besmettelijke ziektes te voorkomen. In Spanje bleef nog heel lang dat gewoonte bestaan.

Toegevoegd na 3 minuten:
Een ziekenhuis was tot de 20ste eeuw geen pretje. Eigenlijk, als je genoeg geld had om thuis verpleegd te worden, ging je niet naar een ziekenhuis. Tot het moment dat Florence Nightingale de aandacht op hygiëne bracht, werd je zieker in een ziekenhuis.