heeft een berg een betekenis in de bijbel of in een ander heilig boek?

De berg heeft in de Bijbel, met name in het Oude Testament, een speciale plaats en voor wie het verstaat een speciale betekenis.
Bergen legden vanuit de natuurlijke wereld contact met de geestelijke wereld. Bergen waren de plaats van contact met de goddelijkheid. Dit zowel in positieve als in negatieve zin. Onder alle plaatsen op de aarde was, in de tijd na Eden, de berg de plaats die God voor Zichzelf apart had gezet. Hij 'heiligde' een bepaalde berg, zodat Hij zich daar aan de mens kon openbaren. De heilige God kan en wil nu eenmaal geen deel hebben aan de zonde waarmee de mensheid beladen is. Wanneer Hij afdaalde op één der bergen, moest een speciaal afgezonderde (geheiligde) mens als Mozes, altijd nog een enorme inspanning leveren om tot Hem op te klimmen. Anderen waren alleen in staat om Zijn heerlijkheid 'uit de verte' en 'bedekt' te aanschouwen.
Uit deze tijd stamt ook de benaming van 'de berg Gods', Horeb (Ex.3:1), en Sinaï (Ex.24:13-16).
Mensen uit de tijd van het Oude Testament waren er geheel mee vertrouwd dat God Zich openbaarde op bergen. Vandaar ook de vraag van de Samaritaanse vrouw in Johannes 4:20 op welke berg zij nu eigenlijk God moest aanbidden. Bergen associëren met goddelijkheid. Dat had David ook begrepen toen hij de bekende woorden van Psalm 121:1-2 schreef:
Ik hef mijn ogen op naar de bergen;
vanwaar zal mijn hulp komen?
Mijn hulp is van de HERE,
die hemel en aarde gemaakt heeft. http://www.samuelschool.org/pages/geestelijk-denken/les-7.php