Wat voor feestdag is zalige Charlotte op 17 juli?

De naamdag (panigyria) is de gedenkdag van de heilige naar wie een katholiek of orthodox genoemd is (meestal tijdens de doop, de zogenaamde doopnaam). De naamdagen vallen in het algemeen op de sterfdag van de betreffende heilige. Een bekend voorbeeld is Sint-Nicolaas. Hij stierf volgens de overlevering op 6 december in het jaar 342.

In Nederland en Vlaanderen wordt iemands naamdag niet vaak gevierd, met uitzondering van enkele plaatsen in Limburg. In andere landen is de naamdag vaak belangrijker dan de verjaardag. Zo worden op Cyprus de naamdagen op een kleurrijke wijze gevierd en worden op de dag van de heilige rond de kerk of het klooster door de dorpsbewoners allerlei producten aan de man gebracht, inclusief de plaatselijke lekkernijen. Ook in Italië, Spanje, Griekenland, Rusland, Hongarije, Servië, Roemenië, Polen, Slowakije, Tsjechië en Bulgarije wordt de naamdag gevierd.

In deze landen krijgt iedereen een orthodoxe of katholieke naam bij de doop en iedereen heeft dus zijn eigen naamdag. In Nederland kan echter vaak met een beetje puzzelen ook een naamdag gevonden worden bij een voornaam. Soms zijn er bij een bepaalde naam twee naamdagen. In dat geval wordt de dag gekozen die het dichtst bij de verjaardag ligt of het is de eerst volgende naamdag na de verjaardag. Als iemand geen naamdag heeft, wordt deze gevierd op Allerheiligen.

Het is dus de naamdag van Charlotte, in dit geval van Charlotte Thouret.

De Franse Revolutie woedde vanaf 14 juli 1789. In 1790 waren er naar alle kloosters boodschappers gezonden met het vriendelijke verzoek deze levenswijze op te geven, omdat ze niet in overeenstemming was met de menselijke Rede, welke toch met deze revolutie de uiteindelijke overwinning had behaald.
Maar de zusters van de Carmel in Compiègne lieten weten dat ze deze levenswijze uit vrije wil op zich hadden genomen en derhalve niet wensten prijs te geven. Totdat alle kerkelijke goederen verbeurd werden verklaard en aan de Staat toebehoorden, in 1793. Toen werden de zusters op straat gezet. Dat had moeder overste zien aankomen. Zij zorgde ervoor dat de zusters in groepjes bij trouw gebleven katholieken werden ondergebracht. Daarbij deden zij hun best onderling zo goed mogelijk contact te houden en hun kloosterlijke levenswijze zo goed en zo kwaad als dat ging voort te zetten.
Intussen denderde de Revolutie door: er kwam een officiële staatsgodsdienst ter ere van de Godin van de Rede. Het was verboden er nog een andere godsdienst op na te houden. Huiszoekingen werden gedaan om erop toe te zien dat de onderdanen zich ook in hun privé-leven hieraan hielden. Zo werden er thuis bij de zusters katholieke devotionalia gevonden. Hier was duidelijk sprake van minachting van de Staat en dus van hoogverraad. Eind juni 1794 werden de karmelietessen gearresteerd. Op 13 juli zette men ze op transport naar Parijs. Daar werden ze opgesloten in de hoofdgevangenis en al enkele dagen later ter dood veroordeeld. Op een open kar werden ze ten aanschouwen van iedereen naar Vincennes overgebracht. Overal klonken beschimpingen en scheldwoorden.
Maar ineens viel het stil toen één der zusters het Salve Regina inzette. Zo werd hun schandetocht een demonstratie van toegewijd kloosterleven, want zo hadden ze altijd hun koorgebed gezongen. Zingend beklommen de zusters het schavot dat opgesteld stond op de Place du Trône. Hun gezang klonk steeds ijler, omdat er telkens weer een stem onder de valbijl van de guillotine wegviel, totdat ook de laatste stem verstomde.

Ter ere van deze zestien martelaressen van Compiègne wordt op 17 juli feest gevierd. Onder hen behoorde Charlotte Thouret.