Kan iemand dit uitleggen over het ontstaan van politieke stromingen ?

Met de autoritaire orde bedoelen ze hier de adel en de monarchie. Napoleon was een uitvloeisel van de Franse revolutie van 1789. Hij veroverde landen onder het voorwendsel dat hij de macht aan het volk gaf.

De rest van Europa werd op dat moment voornamelijk bestuurd door monarchen en adellijke mensen. Nadat Frankrijk verslagen was door de rest van Europa wilden deze landen voorkomen dat er weer zo'n grote opstand zou komen tegen de adel en de monarchieën in hun eigen land: ze herstelden dus wel de macht van de monarchieën nadat Napoleon verslagen was maar wilden ook voorkomen dat het volk weer in opstand zou komen. Om dit tegen te gaan werden maatschappelijke verenigingen zoals het liberalisme toegestaan. Op die manier kreeg het volk het idee dat ze iets te zeggen hadden terwijl de monarch eigenlijk nog steeds alle macht in handen had.

Er werden bijvoorbeeld grondwetten gemaakt waar (in theorie) het volk de macht had. Als je echter beter keek naar die grondwetten dan zag je dat de koning eigenlijk altijd toch het laatste woord (en dus de macht) had.

Ik geloof toch wel in de Nederlandse parlementaire democratie.
Het beeld dat sommigen schetsen van een monarchie met een grondwet, die in feite niets voorstelt, omdat de monarch toch het laatste woord heeft, daar geloof ik niet in. In het UK speelt dat in elk geval niet, want daar is geen grondwet.
Zie
http://www.ou.nl/eCache/DEF/2/22/919html
wat hier volgt zie bron
Constitutionele monarchie
De constitutionele monarchieën waarbij de monarch daadwerkelijk veel macht heeft zijn violet gekleurd, de parlementaire constitutionele monarchieën zijn rood gekleurd(geen kaart)
Een constitutionele monarchie is een vorm van monarchie waarbij niet slechts de monarch of regent bepaalde bevoegdheden bezit, maar waar naast hem diverse andere ambten, eigen door de constitutie geattribueerde bevoegdheden bezitten. Deze constitutie kan geheel of gedeeltelijk neergelegd zijn in een geschreven grondwet, maar dat hoeft niet. Zo kent het Verenigd Koninkrijk wel een constitutionele monarchie, maar geen grondwet.

Nederland en België zijn voorbeelden van constitutionele monarchieën; een parlementaire constitutionele monarchie of constitutionele parlementaire monarchie om precies te zijn, een combinatie van een constitutionele monarchie en een parlementaire democratie. Dit wil zeggen dat de macht ligt bij de monarch, de ministers en bij het parlement. Wel is in het Nederlands en het Belgisch systeem de macht van de monarch zeer beperkt. Volgens het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden art. 2 is de monarch onschendbaar en zijn de ministers verantwoordelijk. De ministers dragen dus de verantwoordelijkheid voor het doen en laten van de monarchen, ministeriële verantwoordelijkheid genoemd.

[bewerken]De positie van de vorst in de constitutionele monarchie

De Britse zakenman en journalist Walter Bagehot heeft in 1867 in een bundel essays de drie rechten van de Koning in de Britse parlementaire democratie geformuleerd: "het recht om te worden geïnformeerd, het recht om aan te moedigen en het recht om te waarschuwen" Ook hadden ze in het koninkrijk meerdere machten om andere koninkrijken te veroveren, alleen werd dit niet officieel gemaakt.

De door Bagehot geformuleerde beperking van de werksfeer van een constitutioneel vorst in een constitutionele monarchie heeft ook nu haar geldigheid nog niet verloren en ze wordt ook in de 20e en 21e eeuw nog vaak aangehaald.

[bewerken]

Met betrekking tot monarch merk ik op
waar gesproken wordt van hij/hem kan men ook lezen zij/haar.

Een mooi voorbeeld van het belang dat aan de monarchie werd gegeven, is het koninkrijk Nederland. Van oudsher was Nederland helemaal geen monarchie, tot aan de Napoleontische tijd waren "we" een republiek, bestuurd door o.a. een stadhouder. Het koninkrijk Nederland, zoals dat in 1815 ontstond, bestond uit Nederland én België, geregeerd door koning Willem I, een zoon van de laatste stadhouder Willem V. Het samengaan van Nederland en België was vanaf het begin moeizaam, maar volgens met name de Britten noodzakelijk om ten noorden van Frankrijk een machtsblok te creëren. In 1831 spatte de boel uit elkaar en werd België een zelfstandige monarchie.