In welk jaar is het buskruit uitgevonden?

Buskruit is het oudst bekende explosieve mengsel. Explosieve mengsels werden al in de 10e eeuw in China gebruikt. De eerste beschrijving van echt buskruit komt voor in de militaire encyclopedie Wu Ching tsung Yao uit ongeveer het midden van de elfde eeuw. In het jaar 1232 werd buskruit gebruikt door de Mongolen bij de belegering van de stad Keifeng. Roger Bacon noemt het in 1248. Het belangrijke en lastig te vinden of te maken ingrediënt salpeter is zeer waarschijnlijk wel aan de Chinezen ontleend. De Arabieren kenden in 1240 het salpeter als 'sneeuw van de Chinezen'. Eeuwenlang is buskruit daarna gebruikt in steeds vernuftiger wordende vuurwapens.

Buskruit is het oudst bekende explosieve mengsel. Explosieve mengsels werden al in de 10e eeuw in China gebruikt. De eerste beschrijving van echt buskruit komt voor in de militaire encyclopedie Wu Ching tsung Yao uit ongeveer het midden van de elfde eeuw. In het jaar 1232 werd buskruit gebruikt door de Mongolen bij de belegering van de stad Keifeng. Roger Bacon noemt het in 1248. Het belangrijke en lastig te vinden of te maken ingrediënt salpeter is zeer waarschijnlijk wel aan de Chinezen ontleend. De Arabieren kenden in 1240 het salpeter als 'sneeuw van de Chinezen'. Eeuwenlang is buskruit daarna gebruikt in steeds vernuftiger wordende vuurwapens.

Toegevoegd na 4 minuten:
Ow ik was te laat.

Dan nog maar een leuk weetje erbij. Vroeger werd gedacht dat de Duitse monnik Barthold Swarz het had uit gevonden in de 14e eeuw.

Algemeen wordt aangenomen dat buskruit rond het einde van de Tang-dynastie (618-907 n. Chr.) werd ontdekt. Tijdens de Song-dynastie (960-1279) was het buskruit tot een bepaald niveau ontwikkeld. De eerste geschreven formule voor buskruit is afkomstig uit die periode. In de Wu Jing Zong Yao (collectie van de belangrijkste militaire technieken) van 1044 n. Chr. worden verschillende samenstellingen van buskruit weergegeven[8]. De recepten van dit buskruit tonen aan dat het buskruit een laag salpetergehalte had en dat er nog andere brandbare elementen naast salpeter, zwavel en houtskool in het buskruit werd gevoegd. Zo bevatte de “ji li huo qiu” 50 % salpeter, 25 % zwavel, 6,25 % houtskool en 18,75 andere brandbare bestanddelen zoals hars, bijenwas, bamboevezels, olie, hennep en lak. De ji li huo qiu was een vuurbal voorzien van weerhaken en werd met een katapult naar de vijand geslingerd.

Het buskruit werd dus enigszins toevallig ontdekt door Chinese alchemisten die door experimenten chemische veranderingen wilden teweegbrengen. Eens de kennis van de explosieve uitwerking van salpeter, zwavel en houtskool was vergaard, moest er nog een lange weg worden afgelegd eer men de juiste samenstelling ervan kende. Bij deze langdurige zoektocht werden vaak in buskruitmengsels andere chemische en brandbare elementen aan toegevoegd, waardoor het explosief karakter wegbleef. Daarenboven bevatte het Chinese buskruit een laag salpetergehalte, mogelijk omdat dit het meest kostbare bestanddeel was. In deze embryonale fase kunnen we de buskruitmengsels bestempelen als protobuskruit. De ideale explosieve verhouding in de buskruitsamenstelling is 75 % salpeter, 10 % zwavel en 15 % houtskool. In vuurpijlen is het bestanddeel aan salpeter 60 %. Volgens het Chinese standaardwerk over explosieven, het uit 1628 daterende Wu Pei Chih zouden in China de juiste samenstelling en mengverhouding van het buskruit pas halverwege de 13de eeuw bekend zijn.

Buskruit is een van de belangrijkste uitvindingen ooit. Reeds in de 10e eeuw ontdekten de Chinezen de juiste chemie tussen zwavel, houtskool en salpeter om vlammend wapentuig mee te maken. De lichtspektakels waarmee dat gepaard ging, leidden bovendien tot de ontwikkeling van prachtig siervuurwerk. Vanaf de 13e eeuw vond het kruit - waarschijnlijk via de befaamde Zijderoute - zijn weg naar Europa. In de daaropvolgende eeuwen ontwikkelde men in West-Europa de eerste militaire toepassingen van buskruit. Het ging een steeds belangrijker rol spelen op het slagveld en tijdens belegeringen en heeft de geschiedenis van de oorlogvoering ingrijpend en blijvend beïnvloed. Dat wapens vanaf een steeds grotere afstand konden worden afgevuurd, maakte de oorlogvoering bovendien anoniemer. Buskruit maakte ons in de 17e en 18e eeuw groot op de wereldzeeën, waar de met kanonnen bewapende schepen de Europese dominantie afdwongen.

Daarnaast heeft het ook grote maatschappelijke en politieke ontwikkelingen tot gevolg gehad. Buskruit was de eerste door mensen samengestelde chemische bron om energie te ontwikkelen, waarvoor tot dan toe natuurlijke krachten werden gebruikt. Zo zijn belangrijke industriële toepassingen uit de 18e en 19e eeuw gebaseerd op buskruit; zoals de ontwikkeling van stoommachines en stoomtreinen en de mogelijkheden om explosies op te wekken in de mijnbouw. Een van de modernste toepassingen vinden we dichter bij huis: de airbag, waarin een op buskruit gebaseerd ontstekingsmechanisme ervoor zorgt dat de airbag zichzelf opblaast.

De uitvinding dateert uit de 10e eeuw in China, een ontdekking door alchemisten.