Waar komt Applaudiseren vandaan?

Applaus (Lat. applaudere, slaan op, klappen), is een uiting van waardering waarbij de handen op elkaar worden geslagen. Soms wordt applaus ruimer opgevat: een manier om waardering te uiten. De gewoonte om te applaudisseren is waarschijnlijk zo oud als de mensheid zelf. In de Westerse wereld is het applaudisseren geregeld verbonden geweest met bepaalde conventies.

De Romeinen hadden verschillende vormen van applaus, waarbij afhankelijk van de waardering geluid gemaakt werd met de duim en vinger of de hele vlakke dan wel de holle hand, of met de flap van de toga werd gezwaaid. In het theater riep de belangrijkste auteur aan het eind van het stuk “Valete et plaudite!”, waarna het publiek het applaus inzette. De gewoonte te applaudisseren vond zijn weg naar de Christelijke kerken en het was in de vierde en vijfde eeuw gebruikelijk om bij populaire preken te applaudisseren.
Het is enige tijd de gewoonte geweest mensen in te huren om te applaudisseren, maar dit werd allengs als onwenselijk gezien. Mede hierdoor is het applaus in de loop van de tijd aan regels gebonden. Het werd steeds meer als onjuist beschouwd om gedurende serieuze voorstellingen te applaudisseren. Deze restrictie betrof zowel kerkelijke diensten als niet-kerkelijke theatervoorstellingen en concerten. Deze laatste ontwikkeling werd sterk gestimuleerd door de quasi-religieuze sfeer rond de uitvoeringen van opera's van Richard Wagner in Bayreuth. In Duitsland is applaus tijdens de voorstelling in serieuze theaters zelfs enige tijd verboden geweest. Toch zijn er berichten dat men zich in de afgelopen eeuwen niet strikt hield aan deze conventies

Applaudisseren is bedoelt als een waardering (als teken van goedkeuring of bewondering), bijv. bij een goede presentatie, een mooie sportprestatie en een beslissing die je goed vindt. Al in de tijd van de Romeinen is het applaus ontstaan, gewoonlijk in het amfitheater.

Het is behoorlijk wereldwijd, al zullen er een aantal landen zijn waar het niet gebruikelijk is te applaudisseren. In een gebedshuis/kerkgebouw is een applaus overigens ook niet gebruikelijk.

Zoals met zo veel oude gebruiken is het onduidelijk wie ermee is begonnen. Mogelijk is applaus al zo oud als de mensheid zelf. Zeker is dat klappen een heel oude manier is om vreugde, maar ook afkeer uit te spreken. Applaus komt al voor in de bijbel (in bijvoorbeeld Job 27:‘Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats’). Ook in het oude Griekenland werd waarschijnlijk geklapt. Niet verwonderlijk:in je handen klappen is zo ongeveer de meest makkelijke manier om een hard geluid voort te brengen zonder je stem te gebruiken. Niet gek dus dat applaus al in Japan bestond voordat ooit een westerling voet op die eilanden zette.

laudare: prijzen/loven in het Latijn, het zal er wel iets mee te maken hebben zeker?