Hoe is wiet ontdekt. :-

Cannabis sativa wordt al sinds 2800 voor Chr. verbouwd in China. Hoewel vooral vanwege de hennepvezel (Chin:ma) voor de fabricage van touw, gebruik(t)en de Chinezen het ook als medicijn-tegen-ongeveer-alles. De bloemen (ma-po) voor de behandeling van open wonden; de zaadhuid (ma-len) en aanklevende hars ter stimulering van het zenuwstelsel; de zaden zelf (ma-jen) tegen infecties en huidirritatie, en werden in het algemeen beschouwd als stimulerend middel, en tevens laxatief, vochtafdrijvend en uitstekend om baby’s en pups te ontwormen. De olie (ma-yu) wordt gebruikt als een haarlotion en als tegengif tegen zwavelvergiftiging. De versgeperste bladeren zouden helpen tegen de beet van de schorpioen, en de as van de verbrande plant verhoogt zelfs de werking van vuurwerk.

Ook in Europa werd cannabis van oudsher verbouwd in medicinale kruidentuinen (onder andere in die van het Muiderslot) ter behandeling van mania, hysteria, delirium tremens, hydrophobia, tetanus en cholera. ("Dat moet niet alleen tot veel vrolijke, maar ook veel dode gebruikers hebben geleid", schrijft Bill Drake in zijn Cultivator's Handbook of Marijuana (1970))

De vezels van de hennepplant worden al 12000 jaar gebruikt om touw en kleding te maken.
5000 jaar geleden werd in China ontdekt dat het een geneeskrachtige werking had.
In India werd cannabis gebruikt ergens tussen 2000 en 1400 voor Christus en in de Arabische landen in de dertiende eeuw na Christus. Deeltjes van de hennepplant werden ook gevonden op de mummie van farao Ramses II (ongeveer 1200 voor Christus). Ook de Romeinen en Grieken waren op de hoogte van de werking van cannabis en gebruikten het als medicijn.
In West-Europese landen werd cannabis in de Middeleeuwen vooral gebruikt voor het maken van touw, kleren en als windkering, hoewel sommigen ook op de hoogte waren van de psychoactieve eigenschappen.