waar komt de uitdrukking "potjeslatijn "vandaan?

Het begrip potjeslatijn komt van de geleerd aandoende benamingen als Aqua rosa voor rozenwater en Sulphur depuratum
Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Potjeslatijn

'Het Latijn dat op apothekerspotjes staat, keukenlatijn' is de omschrijving in Van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse taal (1970). Het lijkt in deze vorm een typisch Nederlandse uitdrukking waarvoor een directe parallel in de moderne talen ontbreekt (die er overigens wel zijn voor het synonieme 'keukenlatijn'). Ook in het Woordenboek van de Nederlandse taal (1949) herleidt men de oorsprong van de term tot het Latijn op apothekerspotjes, waarbij deze nader gedefinieerd wordt als 'slecht Latijn, abracadabra'.

Het Latijn van apothekers was voor een leek (en vaak zelfs ook voor iemand die redelijk met Latijn overweg kon) een onbegrijpelijke vaktaal. En de in het Latijn gestelde recepten maakten het er niet eenvoudiger op. Men stak graag de draak met dat Latijn. Het was een taal met een specifieke, maar wel heel beperkte woordenschat. Er bestond zelfs een aparte grammatica voor apothekers en hun assistenten. De vele afkortingen die op recepten gebruikelijk waren versterkten het gevoel dat men met een soort geheimtaal te doen had. Tot de meest gebruikte behoorde 'p i m' aan het slot van een spoedrecept: periculum in mora, met als betekenis "uitstel is gevaarlijk".