Waarom leren studenten in de USA quotes van beroemde mensen? En waarom doen wij dat in Nederland niet?

Dat raak je de kern van het probleem met het lager onderwijs. Het mag allemaal niet te moeilijk zijn. In het hoger onderwijs hebben te maken met onverschillige leerlingen die niks weten. Daar zijn ze dan ook het eerste jaar bezig om alle hiaten in kennis enigszins op te vullen.

Het paraat hebben van kennis is een basis voor alles wat daarna komt. Denk alleen maar aan de geschiedenis. Hij die er niks van weet, is gedoemd om het te herhalen.

Kennis is macht.

De Nederlanders zijn niet zo heel erg cultureel ingesteld, het budget in ons land voor kunst en cultuur is erg laag. Qua scholing is het kabinet vooral prestatiegericht, en is het volgens de hoge heren niet van belang om dit soort dingen te leren.
Wanneer ik een leuke quote tegenkom, herhaal ik hem meestal een paar keer in m'n hoofd om hem niet te vergeten.
Ook vind ik het erg jammer dat de Nederlandse spreekwoorden en gezegden steeds meer vervagen omdat ze op school niet zo belangrijk zijn.
In Amerika zijn de mensen ook wat meer van dat soort dingen, volgens mij komt dat ook omdat ze heel veel feitjes weten van de geschiedenis van hun land, dingen die Lincoln zei en zo.


"It is nice to be important, but it is more important to be nice" vind ik een hele mooie :)

Ons onderwijs is totaal uitgekleed en verziekt door mensen die elke keer weer het onderwijs opnieuw willen uitvinden.
En de Nederlandse taal erbij.
En je krijgt ook steeds meer kinderen in de klassen die meer met de identiteit van hun ouders bezig zijn dan met onze cultuur en geschiedenis. Een geschiedenis die dat clubje ook weer aan het aanpassen is aan bepaalde minderheden.
Je kunt als school in bepaalde delen van het land ook niet zomaar alles vertellen voor een klas.
Wat we dus aan onderwijs gaan overhouden is nog de vraag.
Je zou maar eens een citaat van een beroemde homo of Jood aan een klas vol met kinderen met een bepaalde achtergrond leren.
In Nederland ligt alles tegenwoordig gevoelig, dat is een oorzaak.

De grootste oorzaak is dat Nederlanders niet van hun eigen land leren te houden. Wij relativeren alles tot er niks meer over is.
Er zijn genoeg mooie uitspraken in de Nederlandse literatuur die de moeite waard zijn om te debiteren in gezelschap, en dan gezamenlijk aan de betekenis ervan te denken.

Toch zijn er genoeg gezamenlijk onthouden strofen die je soms te binnen schieten en die anderen dan weer herkennen.
Dan ben je weer blij dat je dat gezamenlijke, dat leuke, soms dat kneuterige kent en herkent.

""Langs het tuinpad van mijn vader"" vinden we nog de mooiste ""rivieren die traag door oneindig laagland gaan."'