Waarom houdt een verfilming van een boek zich vaak niet aan de rode draad van het boek?

Om de hierboven beschreven redenen, maar ook, omdat het veranderen van bijv. het einde van het boek commercieel beter aan zal komen bij de kijkers.
Bijv. in The Horse Whisperer, waar in het boek Tom, de sympathieke hoofdfiguur, in het laatste hoofdstuk doodgaat (wordt doodgetrapt door een wilde hengst), terwijl in de film hij zijn grote liefde nakijkt vanaf een hoge bergtop, maar nog springlevend is.
Gaan de mensen tenminste met 'feel good' naar huis, want je kunt altijd geloven dat het nog 'goed' gaat komen, en dat 'zij' naar hem terug zal keren...

Slumdog Millionair en P.S I love you zijn voorbeelden, waar het boek eigenlijk nauwelijks gevolgd wordt, alleen het idee is gejat.

Het enige boek, dat echt helemaal van begin tot einde gevolgd wordt, t/m de dialogen aan toe, is 'Gone with the Wind'. Bij alle andere boekverfilmingen die ik ken, is er gesleuteld aan wat de schrijver bedoeld heeft.