Waarom staat op de rug van een boek in Nederland de tekst van boven naar benedern en in Duitsland van beneden naar boven?

Niet alleen bij Duitse, maar ook bij alle boeken die in Zuid-Europese talen zijn geschreven. Goede vraag, maar waarom dit ooit is ontstaan is onbekend.

In de ISO-norm 6357 wordt voorgeschreven dat een rugtitel van boven naar beneden loopt, als een boek rechtop staat in een boekenkast. Die richting is ook overgenomen in een Duitse DIN-norm, maar niemand in Duitsland houdt zich daar aan. Boekruggen uit Duitsland, Spanje, Frankrijk en Italië gaan tegen de norm in. Die traditie gaat terug tot de Middeleeuwen, en eenmaal gemaakte keuzes verander je moeilijk meer. De continentaal-Europese boeken zijn veel logischer te plaatsen in een boekenkast. In een bibliotheek is de Spaanse oriëntatie wel handig. Een plank met Spaanse boeken kun je dan doorzoeken van links naar rechts, met je hoofd een beetje gedraaid. Je bekijkt de boeken dan als het ware van boven naar beneden. Dat is de manier waarop je ook gewend bent om te lezen. En plank Nederlandse boeken bekijk je van onder naar boven, dat is veel minder handig.
Met de komst van de cd kreeg de handel een herkansing. Daar gebruikt iedereen de Angelsaksische manier. Als je een cd plat neerlegt, kun je de rugtitel lezen terwijl de voorkant omhoog ligt. Bij een cd is dat juist wel handig, omdat veel mensen hun cd's liggend bewaren.
Wanneer een Nederlands- of Engelstalig boek op tafel ligt met de voorkant van de omslag naar boven, is de rugtitel meestal leesbaar. Bij Duitstalige boeken en boeken in Zuid-Europese talen staat de rugtitel meestal andersom.
Soms kan men aan de rugtitel zien dat een boek niet in eigen land gedrukt is. Een Duitse uitgever die een Nederlands boek drukt, zal vaak de rugtitel - volgens de Nederlanders - verkeerd plaatsen.